[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:222  potius  humilitatis  praeberet  materiam.  Nam  exsectio  Iudaeorum  si  ob  incredulitatem  facta  est,  gentium  vero  insitio  per  fidem:  quid  restat,  nisi  ut  Dei  gratiam  recognoscendo  inde  ad  modestiam  ac  submissionem  formentur?  Siquidem  istud  ex  fidei  natura  consequitur  et  proprium  illi  inest,  ut  deiectionem  nostri  generet  ac  timorem.  Sed  timorem  intellige  qui  cum  fidei  securitate  minime  pugnet:  non  enim  vult  Paulus  ut  vacillet  fides  nostra,  aut  aliqua  dubitatione1)  alternet:  tantum  abest  ut  consternari  nos  aut  trepidare  velit.  Qualis  ergo  erit  timor  iste?  nimirum  ut  in  duarum  rerum  consideratione  versari  nos  iubet  Dominus,  ita  duplicem  inde  affectum  generari  necesse  est.  Vult  enim  miseram  naturae  nostrae  conditionem  a  nobis  perpetuo  reputari:  illa  nihil  quam  horrorem,  taedium,  anxietatem,  desperationem  parere  potest:  atque  ita  sane  expedit  prosterni  nos  penitus  ac  conteri,  quo  tandem  ad  ipsum  ingemiscamus.  Caeterum  nihil  obest  horror  ille  a  nostri  recognitione  conceptus,  quin  animi  nostri  eius  bonitate  freti  placide  resideant:  nihil  obstat  taedium  illud  quominus  plena  in  ipso  consolatione  fruamur:  nihil  illa  anxietas,  nihil  desperatio,  quin  solida  et  laetitia  et  spe  apud  ipsum  potiamur.  Itaque  hunc  de  quo  loquitur  timorem  non  nisi  fastuoso  contemptui  tanquam  antidotum  opponit:  quia,  ut  quisque  sibi  plus  aequo  arrogat,  nimis  securus  est  et  tandem  contra  alios  insolescit:  ergo  eatenus  timendum  est^  ne  cor  nostrum  superbia  inflatum  se  attollat.  Sed  videtur  salutis  dubitationem  iniicere,  dum  cavendum  admonet  ne  illis  quoque  non  parcatur.  Respondeo,  quum  haec  exhortatio  ad  carnem  domandam  pertineat,  quae  semper  etiam  in  filiis  Dei  insolescit,  fidei  certitudini  nihil  derogare.  Praecipue  vero  notandum  ac  memoria  repetendum  est  quod  nuper  dixi,  Pauli  sermonem  non  tam  ad  singulos  homines,  quam  ad  totum  gentium  corpus  dirigi:  in  quo  multi  esse  poterant  frustra  inflati,  fidem  profitentes  magis  quam  habentes.  Horum  causa  Paulus  excisionem  gentibus  non  abs  re  minatur:  ut  postea  iterum  videbimus.  21.  Si  enim  naturalibus.  Validissima  ratio  ad  omnem  praefidentiam  retundendam.  Nunquam  enim  Iudaeorum  reiectio  venire  in  memoriam  debet,  quin  nos  horrore  percellat  et  concutiat.  Quid  enim  illos  perdidit,  nisi  quod  ex  supina  securitate  eius  quam  adepti  erant  dignitatis  contemptum  divini  iudicii  induerunt?  Illis  non  parcitum  est,  quum  essent  rami  naturales:  quid  ergo  fiet  nobis  silvestribus  et  extraneis,  si  ultra  modum  insolescamus?  Verum  haec  cogitatio,  ut  ad  diffidentiam  nostri  nos  comparat,  ita  facit  ut  fortius  Dei  bonitati  ac  tenacius  adhaereamus.  Atque  hinc  certius  iterum  patet,  sermonem  communiter  ad  corpus  gentium  dirigi,  quia  in  l)  consternetur.  17*  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci