[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


8:221  221  PROCES  DE  BOLSEC.  222  Excipiunt  ministri:  Si  in  hoc  tantum  insistit  Hieronymus,  ut  videri  nunc  vult,  non  esse  Deum  peccati  autorem,  nihil  suisse  causae  cur  huic  ecclesiae  molestus  esset,  in  qua  hoc  doctrinae  caput  quotidie  summa  fide  et  perspicuitate  docetur.  Quin  etiam  librum  a  Calvino  esse  compositum  ubi  ex  professo  hoc  argumentum  tractatur.l)  Quod  Zuinglium  tam  absurdi  dogmatis  insimulat,  tametsi  nunc  operis  perlegendi  non  fuit  tempus,  sibi  tamen  minime  dubium  esse  quin  fideli  et  cordato  Christi  servo  indignam  calumniam  inurat.  Nam  ut  cursim  libellum  evolvere  nunc  licuit,  se  comperisse  plus  decies  paucis  paginis  diserte  exprimi,  nihil  minus  in  Deum  competere  quam  iniquitatem.  Quod  si  coactus  fuerit  Hieronymus  locum  digito  monstrare,  eius  malitiam  et  inscitiam  pariter  deprehensum  iri.  Caeterum  iniquum  esse  ut  in  hac  ecclesia  tumultuetur,  si  quid  ab  aliis  scriptum  displiceat.  Posse  enim  Tiguri,  si  libuerit,  has  controversias  agitare.  Calvinum  quidem  iniuste  gravari,  quasi  hominem  cogi  docuerit  ad  peccandum.  Primo  necessitandi  verbum,  quod  monachale  est,  nusquam  haberi  in  eius  scriptis.  Deinde  semper  abhorruisse  a  voce  peccati,  ubi  de  providentia  Dei  agitur.  Sic  quidem  alicubi  cum  Augustino  loquutum  esse:  Dei  voluntatem,  ut  prima  est  rerum  omnium  causa,  simul  esse  necessitatem.  Verum  disertis  verbis  accurate  exprimere,  tanta  aequitate  et  iustitia  Deum  moderari  quidquid  agit,  ut  fateri  sceleratissimus  quisque  cogatur,  nulla  eum  culpae  macula  posse  aspergi.  Nec  eius  consilium  tyrannicum  esse,  cui  libido  pro  ratione  sit,  sed  potius  unicam  omnis  iustitiae  et  rectitudinis  normam  esse.  Ad  haec  neminem  ad  bene  agendum  aut  male  cogi,  sed  recte  agere  fideles  voluntario  affectu,  quem  in  eorum  cordibus  spiritus  Dei  formavit.  Impios  et  reprobos  quidem  vitiosa  naturae  propensione,  sed  non  minus  spontaneo  affectu,  peccare.  Ita  Hieronymum  modis  omnibus  improbum  esse  calumniatorem.  Caeterum  magnificum  Senatum  admonitum  volunt,  ab  hoc  impostore  latebras  captari,  quia  interim  crassos  errores  in  medium  a  se  productos  oblivione  sepelit,  quod  non  ideo  salutem  consequamur  quia  simus  electi  a  Deo,  quod  electio  fidem  ordine  non  tum.  Quae  sententia  falsa  est  et  eam  falsam  esse  vineam.  D.  Io.  Calvinus  in  sua  Institutione  modestius  de  ea  re  scripsit  ac  sine  tantis  paradoxis:  voluntatem  divinam  et  decretum  illud  aeternum  necessario  quidem,  at  sine  vi  tamen  cogere  homines  ad  peccandum.  Quam  doctrinam  ut  falsam  idem  Hieronymus  damnat.  1)  Quem  librum  hic  intelligat  ipse  declarat  in  Meris  mense  lanuario  1552  ad  Bullingerum  datis,  de  quibus  vide  Trolegg.  nostra  huic  volumini  praemissa  Cap.  XXXII.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci