[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:221  221  CAPUT  XI.  222  ham  omnes  Iudaeos  esse  sanctificatos.  Porro  ad  id  confirmandum,  duas  similitudines  affert:  priorem  a  legalibus  caeremoniis  ductam:  alteram  vero  petitam  a  natura.  Primitiae  enim,  quae  offerebantur,  totam  conspersionem  sanctificabant:  similiter  a  radice  bonitas  succi  in  ramos  diffunditur.  Atqui  eandem  habent  rationem  posteri  cum  parentibus  unde  ducunt  originem,  quam  habet  conspersio  cum  primitiis,  et  rami  cum  arbore.  Ergo  non  est  mirum  si  in  patre  suo  Iudaei  sanctificati  sint.  Nihil  hic  erit  difficultatis,  si  sanctitatem  intelligas  nihil  esse  aliud  quam  spiritualem  generis  nobilitatem,  et  eam  quidem1)  non  propriam  naturae,  sed  quae  ex  foedere  manabat.  Vere  (fateor)  dicetur.  Iudaeos  naturaliter  sacros  esse,  quia  haereditaria  est  inter  ipsos  adoptio:  sed  nunc  de  prima  natura  loquor,  secundum  quam  omnes  scimus  in  Adam  esse  maledictos.  Quare  electi  populi  dignitas  proprie  loquendo  supernaturale  privilegium  est.  17.  Si  vero  ex  ramis.  Nunc  praesentem  gentium  dignitatem  attingit,  quae  non  alia  est  quam  futura  sit  ramorum,  si  qui  aliunde  sumpti  in  arborem  aliquam  nobilem  inserantur.  Gentium  enim  origo  erat  veluti  ex  olea  sylvestri  et  infrugifera:  quia  nihil  nisi  maledictionem  in  toto  suo  genere  reperiebant.  Quidquid  ergo  habent  gloriae,  id  a  nova  insitione  est,  non  veteri  propagine:  non  est  ergo  cur  de  suo  aliquo  decore  gentes  prae  Iudaeis  glorientur.  Adde  quod  asperitatem  prudenter  mitigat  Paulus,  non  dicens  totam  arboris  superficiem  excisam,  sed  quosdam  ex  ramis  defractos:  sicuti  etiam  quosdam  inter  gentes  hinc  inde  carpebai  Deus,  quos  in  sacrum  et  benedictum  truncum  insereret  18.  Quod  si  gloriaris,  non  tu  radicem  portas.  Non  possunt  contendere  gentes  cum  Iudaeis  de  generis  sui  praestantia,  quin  certamen  cum  ipso  Abrahamo  suscipiant  :  quod  esset  nimis  improbum2),  quum  ille  sit  instar  radicis,  a  qua  feruntur  et  vegetantur.  Quantum  igitur  absurdum  fuerit,  ramos  adversus  radicem  superbire:  tam  absurdum  erit,  gentes  adversus  Iudaeos  gloriari:  quantum  scilicet  ad  generis  praestantiam  attinet.  Vult  enim  semper  expendi  Paulus  unde  sit  salutis  initium.  Scimus  autem,  postquam  suo  adventu  Christus  maceriam  diruit,  perfusum  fuisse  totum  orbem  gratia,  quam  Deus  in  populo  electo  ante  deposuerat.  Unde  sequitur,  gentium  vocationem  insitioni  similem  esse,  nec  aliter  coaluisse  in  Dei  populum,  nisi  quatenus  radicem  egerunt  in  sobole  Abrahae.  19.  Dices  ergo.  In  gentium  persona  profert  quidquid  illae  praetendere  pro  se  poterant:  id  autem  tale  erat,  quod  adeo  inflare  illas  non  deberet,  ut  *)  quae  non  ex  naturae  proprietate,  sed  foederis  benedictione  emanet.  2)  id  autem  magnae  foret  improbitatis,   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci