5:220
mortuus
est
et
resurrexit,
ut
vivis
dominetur
et
mortuis
(Rom.
14,
9).
Vocant
et
Davidem
in
causae
suae
patrocinium,
nostrae
optimum
patronum:
sed
adeo
sine
pudore,
aut
etiam
sensu
communi,
ut
pudeat
ac
pigeat
multa
quae
ab
eo
argumenta
mutuantur,
referre.
Omnia
tamen
quae
ab
illis
usurpari
audivimus,
bona
fide*
a
nobis
referentur.
Audent
primum
istud
citare
(Psal.
82,
6):
Ego
dixi
dii
estis,
et
filii
excelsi
omnes:
vos
autem,
sicut
homines,
moriemini,
etc.
Ac
interpretantur,
deos
quidem
et
filios
Dei
esse
fideles,
sed
mori
et
cadere
cum
reprobis:
ut
aequa
sit
sors
utrorumque,
donec
separabuntur
agni
ab
hoedis.
Respondemus,
quod
a
Christo
accepimus
(Ioann.
10,
34):
illic
vocari
deos,
ad
quos
sermo
Dei
factus
est:
hoc
est,
Dei
ministros:
iudices
scilicet,
qui
gladium
in
manu
gerunt,
acceptum
a
Deo.
Et
si
deesset
nobis
Christi
interpretatio,
ususque
scripturae,
qui
ubique
concinit,
locus
ipse
per
se
satis
clarus
est,
quo
obiurgantur
qui
iudicant
iniquitatem,
et
facies
peccatorum
sumunt.
Hi
dicuntur
dii,
quod
personam
Dei
sustinent,
quum
aliis
praesunt.
Sed
admonentur,
futurum
sibi
iudicem,
cui
rationem
reddant
functionis.
En
specimen.
Audiamus
alterum:
Exibit
spiritus
eius,
et
revertetur
in
terram
suam.
In
illa
die
peribunt
omnes
cogitationes
eorum
(Psal.
140,
4).
Ubi
accipiunt
spiritum
pro
vento,
hominem
abiturum
in
terram,
[fol.
41]
nihil
futurum
nisi
terram,
perituras
omnes
cogitationes,
quae
utique
remanerent,
si
esset
anima.
Nos
vero
non
ita
subtiles
sumus:
sed
pro
nostra
crassitie,
scapham,
vocamus
scapham,
et
spiritum,
spiritum.
Qui
dum
exit
ab
homine,
ipse
homo
in
terram
suam
revertitur,
de
qua
sumptus
est,
ut
diffuse
explicavimus.
Restat
ut
videamus,
quid
sit
cogitationes
perire.
Admonemur,
ne
constituamus
fiduciam
in
hominibus,
quae
debet
esse
immortalis:
foret
enim
incerta
et
parum
stabilis,
quum
vita
hominum
cito
pertranseat.
Ad
quod
significandum,
dixit
perire
eorum
cogitationes:
hoc
est,
quidquid
moliebantur
dum
viverent,
dissipari
et
in
ventum
abire.
Ut
alibi
(Psal.
112,
10):
Peccator
videbit
et
irascetur,
dentibus
suis
fremet
et
tabescet,
desiderium
peccatorum
peribit:
quod
alias
dicitur,
dissipari.
Dominus
dissipat
consilia
gentium
(Psal.
33,
10).
Item:
Inite
consilium,
et
dissipabitur
(Ies.
8,
10).
Quod
verborum
periphrasi
beata
virgo
in
cantico
significavit:
Dispersit
superbos
mente1)
cordis
sui
(Luc.
1,
51).
Tertium:
Et
recordatus
est,
quia
caro
sunt,
spiritus
vadens,
et
non
rediens
(Psal.
78,
39).
Et
spiritum
pro
vento
positum,
ut
fere
ubique,
conten-
1)
Sic
restituimus
ex
Vulgata.
Pnnceps
mendose:
mentis,
quod
caeterae
mutarunt
in:
sensu.
|