47:22
magnis
mittuntur
legati,
nomen
et
ius
legatorum
obtinent:
siquidem
propria
habent
mandata.
Tales
fuerunt
omnes
prophetae,
qui.
certis
vaticiniis
instructi,
propheticum
munus
exercuerunt.
Si
qua
res
maximi
ponderis
agatur,
ac
duo
mittantur
legati,
quorum
alter
mox
affuturum
nuntiet,
qui
de
tota
rei
summa
transigat,
hic
posterior
conficiendi
negotii
mandatum
habeat,.
annon
prior
legatio
pars
et
appendix
huius
praecipuae
censebitur?
Haec
in
Ioanne
ratio
valuit:
cui
nihil
aliud
iniunxerat
Deus,
nisi
ut
Christo
discipulos
pararet.
Atque
hic
sensus
ex
circumstantia
loci
contextuque
facile
elicitur.
Nam
oppositum
membrum,
quod
mox
sequitur,
expendere
convenit.
Ego,
inquit,
non
sum
propheta,
sed
vox
in
deserto
clamans.
Quare
hinc
pendet
discrimen,
quod
vox
clamans,
ut
paretur
via
Domino,
non
sit
propheta,
separatam
et
sibi
propriam
functionem
habens,
sed
subalternus
tantum
minister,
ut
ita
loquar,
et
eius
doctrina
quaedam
duntaxat
audiendi
alterius
magistri
praeparatio.
Hoc
modo
Ioannes,
quamvis
prophetis
omnibus
excellentior,
non
tamen
est
propheta.
23.
Vox
clamantis.
Quia
docendi
partes
sibi
temere
sumpsisset,
nisi
ministerio
praeditus,
ostendit
quaenam
sit
sua
functio,
eamque
Iesaiae
testimonio
comprobat
(Ies.
40,
3).
Unde
sequitur,
eum
nihil
nisi
divinitus
iussum
agere.
Iesaias
quidem
non
de
uno
Ioanne
illic
loquitur,
sed
ecclesiae
instaurationem
promittens,
futurum
praedicit,
ut
adhuc
audiantur
laetae
voces,
viam
iubentes
sternere
Domino.
Tametsi
autem
Dei
adventum
notat,
quum
a
babylonico
exsilio
populum
reduceret,
verum
tamen
complementum
fuit
Christi
in
carne
manifestatio.
Ergo
in
praeconibus,
qui
Dominum
appropinquare
nuntiarunt,
principatum
habuit
Ioannes.
Porro
argute
philosophari
in
vocis
nomine,
quod
nonnulli
faciunt,
frivolum
est.
Vox
dicitur
Ioannes,
quia
imposita
illi
sit
clamandi
provincia.
Allegorice
quidem
Iesaias
desertum
vocat
miseram
ecclesiao
vastitatem,
quae
populo
reditum
negare
videbatur:
ac
si
diceret,
transitum
quidem
obstructum
esse
captivo
populo,
sed
Dominum
viam
reperturum
per
invia.
Sed
desertum
illud
visibile,
in
quo
Ioannes
concionabatur,
symbolum
vel
imago
erat
vastae
solitudinis,
quae
spem
liberationis
tollebat.
Si
hanc
similitudinem
reputes,
facile
videbis
non
torqueri
prophetae
verba.
Nam
ita
Deus
omnia
composuit,
ut
populo
suis
miseriis
attonito
ante
oculos
poneret
huius
vaticinii
speculum.
24.
Porro
qui
fuerant
missi
erant
ex
Pharisaeis.
25.
Itaque
interrogaverunt
eum,
et
dixerunt
illi,
Quid
ergo
baptizas,
si
tu
non
es
Christus,
neque
Elias,
neque
propheta
?
26.
Respondit
illis
Ioannes,
dicensr
Ego
baptizo
in
aqua:
medius
autem
inter
vos
statr
quem
vos
nescitis.
27.
Ipse
est,
qui
post
me
veniens
2*
|