9:219
219
ULTIMA
ADMONITIO
220
tione
fuisse
ab
illis
digestum:
sed
dum
mutuum
muli
scabunt,
quod
cuique
effutire1)
placuit,
ab
aliis
receptum.
Atque
ut
reliqua
omittam,
quid
sibi
vult
quod
tricesimo
loco
idem
prorsus
inculcant,
nisi
quia
symbolum,
quod
secundus
attulerat,
prior
repudiare
noluit?
Venio
nunc
ad
solutionem.
Dicunt,
nos
[pag.
230]
arguere
a
dicto
secundum
quid
ad
dictum
simpliciter.
Unde
probant?
quia
maior
continet
principium
physicum,
quod
de
corporibus
intelligitur
in
quibus
nihil
inest
praeter
creaturam.
Quaerunt
igitur,
fuerit
infinitum
illud
corpus
necne,
in
quo
Deus
Abrahae
apparuit.
Si
quid
eos
puderet,
hic
certe
obmutescerent,
ne
cum
puerili
suo
garritu
proderent
quam
inter
se
fovent
profanam
ambitionem.
Ad
minorem
respondent,
Christum
non
humana
modo
natura,
sed
divina
etiam
praeditum
esse,
quae
ineffabiliter
inter
se
unitae
sunt.
Quid
inde
tandem
efficient?
certe
non
conflabunt
quod
imaginati
sunt
monstrum,
quando
non
permiscet
neque
confundit
duas
naturas
personae
unitas.
Et
quando
ecclesiam
citant
testem,
tenere
saltem
debuerant
quid
secundum
vulgarem
usum
istae
loquendi
formae
inter
se
differant,
unitas
et
unio.
Unitas
personae
in
Christo
[pag.
231]
sine
controversia
inter
omnes
orthodoxos
recipitur.
Si
naturae
divinae
cum
humana
praedicetur
unitas,
nemo
pius
erit,
qui
non
abhorreat
:
ergo
in
unione
necesse
est,
ut
sua
cuique
naturae
maneat
proprietas
integra.
Quod
quaerunt
rursus,
quomodo
intacto
sigillo
monumentum
suum
pertransierit
Christus,
et
foribus
clausis
pertransierit
ad
discipulos,
nova
solutione
non
indiget.
Quid
enim
impedient
clausurae
omnes,
hominum
artificio
factae,
quominus
sibi
transitum
Deus
patefaciat?
Nam
qui
de
nihilo
creavit
omnia,
potest
ad
tempus
in
nihilum
redigere
quae
videntur
impedire
progressum
operum
eius.
Et
sane
quorsum
redacta
corpora
esse
dicemus,
quibus
et
angelos
suos,
et
se
ipsum
induit
Deus,
postquam
exsequutus
est
quod
volebat?
Prodierunt
igitur
corpora,
Dei
mandato,
postea
evanuerunt:
et
tamen
fateri
oportet
vera
fuisse
corpora.
Hic
[pag.
232]
de
potentia
Dei
non
inquirimus
subtilius
quam
par
est,
sicuti
nos
criminantur
isti
homines,
quibus
potentia
Dei
utinam
fumus
non
sit,
ut
pro
fuco
ab
illis
obtenditur.
Facessant
ergo
fucosi
isti
colores,
quod
corpus
suum
Christus
in
sublime
sustulerit.
Neque
enim
hic
agitur
quae
miracula
ediderit
Christus
in
carne
qua
vestitus
erat:
sed
quid
necessario
requirat
vera
corporis
natura.
Ambulavit
Petrus
super
aquas:
an
ideo
dedit
habere
verum
corpus?
Quod
factum
esset,
si
eodem
momento
vel
in
navi,
vel
in
portu
sedisset:
quia
spectrum
et
imaginatio
fuisset
quidquid
apparuisset.
Petrus
ipse
quum
e
carcere
egressus
est,
non
pene-
1)
de
cliquer.
|