51:218
met
a
reatu:
quum
paucissimi
ab
annuendi
simulatione
caveant,
ubi
Deum
palam
offendi
cernunt:
dissimulent
vero
fere
omnes?
Potius
tamen
peribunt
centum
mundi
quam
non
stet
firma
Dei
veritas.
Coarguendi
verbum
metaphorae
tenebrarum
respondet.
Nam
eXeyx^v
proprie
est
in
medium
proferre
quod
ante
ignotum
erat.
Quoniam
ergo
impii
sibi
adulantur
in
vitiis,
et
ea
latere,
aut
pro
virtutibus
haberi
volunt:
Paulus
coargui
iubet.
Infructuosa
vocat,
non
modo
quae
nihil
afferant
utilitatis,
sed
etiam
quae
per
se
noxia
sint.
12.
Quae
enim
clam
fiunt.
Vult
ostendere
quantum
profecturi
sint
redarguendo
impios.
Illi,
inquit,
modo
hominum
oculos
lateant,
perpetrare
quidvis,
etiam
flagitia
dictu
horrenda,
sibi
permittunt.
Nam
ut
vulgari
proverbio
dicitur,
Nox
pudore
vacat
:
unde
hoc,
nisi
quia
in
tenebris
ignorantiae
demersi
turpitudinem
suam
nec
vident
ipsi,
nec
videri
a
Deo
et
angelis
cogitant?
At
verbo
Dei,
tanquam
illata
face,
aperiuntur
eorum
oculi.
Ita
pudere
eos
pigereque
incipit.
Sancti
ergo
suis
monitionibus
caecos
infideles
illuminant:
et
ignorantia
obrutos
ex
latebris
suis
protrahunt
in
lucem.
Perinde
ergo
est
ac
si
diceret,
quum
domum
clausam
habent
infideles,
et
ab
hominum
conspectu
subducti
sunt,
t
u
r
p
e
est
vel
d
i
c
e
r
e
quam
nequiter
et
flagitiose
promant
ad
omnem
licentiam.
An
vero,
excusso
pudore,
adeo
fraena
sibi
laxarent,
nisi
tenebrae
facerent
audaciam:
quasi
impune
fiat
quod
fit
in
abdito?
Vos
autem
coarguendo,
quasi
lucem
inferetis,
ut
sua
turpitudine
pudefiant.
Talis
autem
pudor
ex
turpitudinis
suae
agnitione
primus
gradus
est
ad
resipiscentiam.
Id
etiam
est
quod
habetur
prioris
ad
Corinthios
cap.
14,
24,
Si
ingressus
fuerit
infidelis
in
coetum
vestrum,
coarguitur
ab
omnibns,
iudicatur
ab
omnibus
:
et
occulta
cordis
eius
manifesta
fiunt:
ita
procidens
in
faciem,
adorat
Deum.
Nisi
quod
hic
translatione
usus
est.
Erasmus,
mutando
verbum
coarguendi,
totum
sensum
corrupit.
Huc
enim
intendit
Paulus,
non
fore
sine
fructu,
si
opera
infidelium
coarguantur.
13.
Omnia
autem.
Quia
medium
est
participium
quod
hic
legitur,
tam
passive
quam
active
verti
potest.
Vetus
interpres
passivam
significationem
praetulit.
Quod
si
placeat
sequi,
nomen
l
u
c
i
s
perinde
valebit
ac
lucidum,
ut
prius.
Et
tunc
sensus
erit,
conspicua
fore
mala
opera
quae
latebant,
postquam
verbo
Dei
manifestata
fuerint.
Si
active
sumamus,
duplex
adhuc
esse
expositio
poterit.
Prior,
quidquid
manifestat,
est
lux.
Secunda,
quod
manifestat
quidvis
vel
omnia,
lux
est.
Ut
singularis
numerus
valeat
pluralem.
Neque
hoc
impedit
articulus,
quod
Erasmus
veritus
est:
quia
non
tam
exacte
unumquemque
articulum
suo
loco
ordinare
solent
apostoli,
et
inter
elegantes
etiam
scriptores
id
esset
tolerabile.
Ego
sane
non
aliam
21&
|