49:218
11.
Num
impegerunt,
ete.
Vehementer
te
impedies
in
hac
disputatione,
nisi
observes,
apostolum
nunc
de-
tota
Iudaeorum
natione,
nunc
de
singulis
hominibus
loqui.
Inde
enim
est
illa
diversitas,
quod
nunc
Iudaeos
e
regno
Dei
exterminatos
fuisse
tradit,
excisos
ab
arbore,
in
exitium
Dei
iudicio
praecipitatos:
nunc
rursum
excidisse
a
gratia
negat,
quin
potius
manere
in
possessione
foederis
et
locum
habere
in
Dei
ecclesia.
Ergo
secundum
hanc
distinctionem
nunc
loquitur.
Nam
quum
Iudaei
maxima
ex
parte
Christum
adversarentur,
ut
totam
fere
gentem
occuparet
haec
perversitas
et
rari
inter
eos
apparerent
sanae
mentis:
interrogat
an
ita
impegerit
in
Christum
gens
iudaica,
ut
de
ipsa
in
universum
actum
sit,
nec
ulla
spes
supersit
resipiscentiae.
Hic
merito
negat,
Iudaeorum
salutem
esse
deploratam,
aut
sic
abiectos
a
Deo,
ut1)
nulla
restitutio
futura
sit,
vel
prorsus
exstinctum
sit
quod
semel
cum
illis
pepigit
gratiae
foedus:
quandoquidem
in
gente
semper
manebat
semen
benedictionis.
Sic
intelligendam
esse
eius
mentem2)
ex
eo
constat,
quod
prius
excaecationi
coniunxit
certam
ruinam,
nunc
spem
resurgendi
facit:
quae
duo
in
unum
minime
convenirent.
Lapsi
ergo
sunt
et
corruerunt
in
exitium,
qui
in
Christum
obstinate
impegerunt:
natio
tamen
ipsa
non
concidit,
ut
necesse
sit
perditum
esse
vel
a
Deo
alienum,
qui
Iudaeus
est.
Sed
eorum
lapsu
salus
gentibus.
Duo
hoc
loco
dicit
apostolus,
lapsum
Iudaeorum
cecidisse
quidem
gentibus
in
salutem
:
sed
in
eum
finem
ut
ipsi
quadam
zelotypia
accenderentur
atque
ita
de
resipiscentia
cogitarent.
Respexit
certe
ad
testimonium
Mosis,
quod
iam
citaverat:
ubi
Dominus
minatur
Israeli,
quod,
quemadmodum
ad
aemulationem
provocatus
ab
eo
fuerat
in
falsis
diis,
ita
etiam,
iure
talionis,
provocabit
eum
in
gente
stulta.
Verbum,
quod
illic
habetur,
notat
affectum
aemulationis
et
zelotypiae:
ubi
scilicet
urimur
quum
videmus
alium
nobis
anteferri.
Ergo
si
consilium
Domini
est
ut
ad
aemulationem
provocetur
Israel,
non
ideo
cecidit
ut
praecipitaretur
in
aeternam
ruinam:
sed
quo
Dei
benedictio
ab
eo
contempta
in
gentes
perveniret:
quo
demum
ille
quoque
excitetur
ad
quaerendum
Dominum
a
quo
defecit.
Caeterum
non
est
cur
in
testimonii
applicatione
magnopere
se
fatigent
lectores:
non
enim
proprium
verbi
sensum
urget
Paulus,
sed
tantum
ad
vulgarem
et
notum
morem
alludit.
Sicuti
enim
uxorem
a
marito
sua
culpa
reiectam
accendit
aemulatio,
ut
se
reconciliare
studeat:
ita
nunc
fieri
posse
dicit,
ut
Iudaei,
quum
viderint
genUs
in
locum
suum
subrogatas,
repudii
sui
dolore
tacti
ad
reconciliationem
adspirent.
12.
Si
vero
eorum
lapsus.
Quoniam
post
repu-
*)
sint
ab
eius
regno
exterminati
2)
intelligendum
facile
17
|