[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:218  11.  Num  impegerunt,  ete.  Vehementer  te  impedies  in  hac  disputatione,  nisi  observes,  apostolum  nunc  de-  tota  Iudaeorum  natione,  nunc  de  singulis  hominibus  loqui.  Inde  enim  est  illa  diversitas,  quod  nunc  Iudaeos  e  regno  Dei  exterminatos  fuisse  tradit,  excisos  ab  arbore,  in  exitium  Dei  iudicio  praecipitatos:  nunc  rursum  excidisse  a  gratia  negat,  quin  potius  manere  in  possessione  foederis  et  locum  habere  in  Dei  ecclesia.  Ergo  secundum  hanc  distinctionem  nunc  loquitur.  Nam  quum  Iudaei  maxima  ex  parte  Christum  adversarentur,  ut  totam  fere  gentem  occuparet  haec  perversitas  et  rari  inter  eos  apparerent  sanae  mentis:  interrogat  an  ita  impegerit  in  Christum  gens  iudaica,  ut  de  ipsa  in  universum  actum  sit,  nec  ulla  spes  supersit  resipiscentiae.  Hic  merito  negat,  Iudaeorum  salutem  esse  deploratam,  aut  sic  abiectos  a  Deo,  ut1)  nulla  restitutio  futura  sit,  vel  prorsus  exstinctum  sit  quod  semel  cum  illis  pepigit  gratiae  foedus:  quandoquidem  in  gente  semper  manebat  semen  benedictionis.  Sic  intelligendam  esse  eius  mentem2)  ex  eo  constat,  quod  prius  excaecationi  coniunxit  certam  ruinam,  nunc  spem  resurgendi  facit:  quae  duo  in  unum  minime  convenirent.  Lapsi  ergo  sunt  et  corruerunt  in  exitium,  qui  in  Christum  obstinate  impegerunt:  natio  tamen  ipsa  non  concidit,  ut  necesse  sit  perditum  esse  vel  a  Deo  alienum,  qui  Iudaeus  est.  Sed  eorum  lapsu  salus  gentibus.  Duo  hoc  loco  dicit  apostolus,  lapsum  Iudaeorum  cecidisse  quidem  gentibus  in  salutem  :  sed  in  eum  finem  ut  ipsi  quadam  zelotypia  accenderentur  atque  ita  de  resipiscentia  cogitarent.  Respexit  certe  ad  testimonium  Mosis,  quod  iam  citaverat:  ubi  Dominus  minatur  Israeli,  quod,  quemadmodum  ad  aemulationem  provocatus  ab  eo  fuerat  in  falsis  diis,  ita  etiam,  iure  talionis,  provocabit  eum  in  gente  stulta.  Verbum,  quod  illic  habetur,  notat  affectum  aemulationis  et  zelotypiae:  ubi  scilicet  urimur  quum  videmus  alium  nobis  anteferri.  Ergo  si  consilium  Domini  est  ut  ad  aemulationem  provocetur  Israel,  non  ideo  cecidit  ut  praecipitaretur  in  aeternam  ruinam:  sed  quo  Dei  benedictio  ab  eo  contempta  in  gentes  perveniret:  quo  demum  ille  quoque  excitetur  ad  quaerendum  Dominum  a  quo  defecit.  Caeterum  non  est  cur  in  testimonii  applicatione  magnopere  se  fatigent  lectores:  non  enim  proprium  verbi  sensum  urget  Paulus,  sed  tantum  ad  vulgarem  et  notum  morem  alludit.  Sicuti  enim  uxorem  a  marito  sua  culpa  reiectam  accendit  aemulatio,  ut  se  reconciliare  studeat:  ita  nunc  fieri  posse  dicit,  ut  Iudaei,  quum  viderint  genUs  in  locum  suum  subrogatas,  repudii  sui  dolore  tacti  ad  reconciliationem  adspirent.  12.  Si  vero  eorum  lapsus.  Quoniam  post  repu-  *)  sint  ab  eius  regno  exterminati  2)  intelligendum  facile  17  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci