55:217
217
CAPUT
I.
218
stitit,
quin
patienter
sustinerent,
quamdiu
eam
differre
Domino
placebat.
Porro
in
vaticiniis
notationem
temporum
quaerere,
mihi
supervacuum
videtur,
quando
hic
non
quid
docuerint
prophetae,
sed
quid
optarint,
agitur.
Ubi
latini
interpretes
verterunt,
de
futura
gratia:
ad
verbum
legitur,
de
gratia
quae
erga
vos
est.
Verum
quia
idem
manet
sensus,
nolui
quidquam
mutarew
Hoc
magis
observatu
dignum,
quod
prophetas
non
dicit
proprio
sensu
scrutatos
esse
quo
temporis
articulo
adveniret
Christi
regnum,
sed
tantum
applicasse
sua
studia
ad
revelationem
spiritus,.
Ita
nos
suo
exemplo
discendi
sobrietatem
docuerunt,
quia
non
ultra
progressi
sunt,
quam
eos
spiritus
ducebat.
Et
certe
nullus
humanae
curiositatis
erit
modus,
nisi
spiritus
Dei
ingeniis
praesideat:
ne
quid
aliunde
quam
ab
ipso
discere
appetant.
Atque
etiam
res
altior
est
spirituale
Christi
regnum,
quam
ut
in
eius
investigatione
quidquam
mens
humana
proficiat,
nisi
spiritum
habeat
directorem.
Quare
nos
quoque
huius
fraeni
moderationi
subiicere
docet.
l
l
.
Qui
in
illis
erat
spiritus
Christi.
Primum,
qui
in
i
l
l
i
s
erat:
deinde
testificans,
hoc
est,
ad
reddendum
testimonium.
Qua
loquutione,
praeditos
spiritu
intelligentiae
fuisse
prophetas
significat,
et
quidem
non
vulgarem
in
modum,
utpote
qui
nobis
magistri
et
testes
fuerint:
nec
tamen
lucis
huius,
quae
nobis
manifestata
est,
fuisse
compotes.
Interea
haec
eximia
est
doctrinae
eorum
laus,
dum
vocatur
spiritus
sancti
testimonium.
Nam
quamvis
homines
praecones
ac
ministri,
ille
tamen
autor
fuit.
Nec
temere
Christi
spiritum
tunc
dominatum
fuisse
tradit:
evangelii
autem
doctoribus
spiritum
praeficit
e
coelo
emissum.
Significat
enim
evangelium
a
Deo
profectum
esse,
et
veteres
prophetias
a
Christo
dictatas.
Venturas
in
Christum
afflictiones.
Ut
aequiore
animo
suas
afflictiones
ferant,
iam
olim
a
spiritu
praedictas
fuisse
admonet.
Sed
multo
plus
complectitur:
docet
enim,
hoc
christianae
ecclesiae
regimen
ab
initio
divinitus
fuisse
constitutum,
ut
crux
praeparatio
esset
ad
triumphum:
et
mors,
transitus
ad
vitam:
idque
clare
fuisse
testatum.
Quare
non
est
cur
nos
afflictiones
ultra
modum
deiiciant,
quasi
in
illis
essemus
miseri:
quandoquidem
spiritus
Dei
nos
beatos
pronuntiat.
Hic
ordo
notandus
est,
quod
passiones
statuit
priore
loco:
deinde
addit
sequuturas
glorias.
Significat
enim
non
posse
hanc
rationem
mutuari
vel
praeverti,
quin
gloriam
praecedant
afflictiones.
Ita
duplex
subest
in
his
verbis
sententia:
quod
prius
multis
aerumnis
premi
Christianos
oporteat,
quam
gloria
fruantur:
et
miseras
non
esse
eorum
afflictiones,
quia
proximam
gloriam
sibi
annexam
habeant.
Quum
hunc
contextum
Deus
ordinaverit,
alteram
partem
ab
altera
divellere
nostrum
non
est.
|