51:217  217  CAPUT  Y.  8.  Eratis  aliquando.  Praeceptionibus  subinde,  ad  pondus  addendum,  adspergit  confirmationes  ac  permiscet.  Ut  hoc  loco,  quia  de  incredulis  meminerat,  et  monuerat  Ephesios  ne  in  sceleribus  et  interitu  illorum  essent  participes:  confirmat  addita  ratione,  quantum  ab  illorum  vita  et  factis  distare  debeant.  Simulque  praeteritae  vitae  recordationem  illis  refricat,  ne  sint  ingrati  Deo.  Longe,  inquit,  alii  debetis  esse  quam  olim:  Deus  enim  vos  ex  tenebris  lucem  fecit.  Tenebras  vocat  totam  hominis  naturam  ante  regenerationem:  quia  ubi  non  lucet  Dei  claritas,  nihil  est  praeter  horrendam  caecitatem.  Lumen  rursus  appellat,  qui  spiritu  Dei  sunt  illuminati.  Passive  scilicet,  pro  lucidis.  Nam  continuo  post,  eodem  sensu,  ponit  filios  lucis:  dum  concludit,  ambulandum  ergo  esse  tanquam  in  luce,  quia  ex  tenebris  erepti  sint  Dei  misericordia.  Nota,  in  Domino  nos  dici  lumen,  quia  extra  Christum  Satan  omnia  occupat,  quem  scimus  principem  esse  tenebrarum.  9.  Fructus  enim  lucis.  Inserit  hanc  parenthesin  ut  viam  indicet,  qua  ambulare  filios  lucis  convenit.  Quamquam  non  ponit  integram  [descriptionem,  sed  tantum  exempli  causa  attingit  partes  quasdam  sanctae  et  piae  vitae.  Quum  autem  uno  capite  vult  totum  complecti,  revocat  eos  ad  Dei  voluntatem:  perinde  ac  si  diceret:  Quisquis  recte  et  extra  errandi  periculum  vivere  appetit,  is  se  componat  in  obsequium  Dei,  et  eius  voluntatem  habeat  pro  regula.  Nam  iste  demum  rationalis  est  Dei  cultus,  quemadmodum  ad  Romanos  capite  12,  1  docet,  vivere  ex  solo  illius  praescripto.  Secundum  illud,  Obedientia  melior  quam  victimae.  Mirum  autem  unde  in  multos  graecos  codices  obrepserit  nomen  spiritus  :  quum  magis  congruat,  fructus  autem  lucis  sunt.  Tametsi  hoc  de  sententia  Pauli  nihil  detrahit.  Manet  enim  semper  illud,  ambulandum  esse  fidelibus  tanquam  in  luce,  quia  sunt  filii  lucis.  ld  fieri,  quum  non  vivunt  suo  arbitrio,  sed  Dei  obsequio  se  totos  addicunt:  nec  quidquam  suscipiunt,  nisi  ex  illius  iussu.  Praeterea  talem  oboedientiam  fructibus  testatam  fieri,  bonitate  scilicet,  i  u  s  t  i  t  i  a  ,  v  e  r  i  t  a  t  e  ,  et  similibus.  *  l  l  .  Et  ne  communicetis.  Quoniam  inter  tenebras  versantur  filii  lucis,  hoc  est  in  medio  generationis  pravae  et  tortuosae:  non  frustra  monentur  ne  se  malis  operibus  commisceant.  Non  satis  est  igitur,  si  quis  sua  sponte  nihil  mali  facinoris  suscipiat:  sed  cavendum  est  etiam  ne  socios  nos,  vel  adiutores  praebeamus  aliis  in  malo  perpetrando.  Denique  ab  omni  consortio  vel  consensus,  vel  consilii,  vel  nutus,  vel  cuiuslibet  adiutorii  abstinendum  est.  Nam  his  omnibus  modis  communicamus.  Quin  etiam  ne  perfunctum  quis  se  putet  connivendo,  etiam  nominatim  iubet  coarguere:  quod  est  dissimulation!  contrarium.  Nunc  quotusquisque  se  exi-