49:217
217
CAPUT
XI.
218
ipsum
penetrat,
quod
scilicet
sensus
omnes
occupet
brutus
stupor,
postquam
in
hanc
amentiam
traditi
suni
homines,
ut
contra
veritatem
virulentis
stimulis
se
acuant
Neque
enim
vertiginis
modo
spiritum
vocat,
sed
compunctionis,
ubi
scilicet
quaedam
sellis
amaritudo
se
prodit:
imo
etiam
furor
in
respuenda
veritate.
Arcano
autem
Dei
iudicio
sic
dementari
reprobos
pronuntiat,
ut
attoniti
nihil
prorsus
iudicent.
Nam
quod
videndo
dicuntur
nihil
videre,
in
eo
notatur
sensuum
omnium
hebetudo.
Addit
autem
de
suo
Paulus
usque
in
hodiernum
diem:
ne
quis
excipiat
olim
impletum
fuisse
vaticinium
illud,
ideoque
perperam
ad
tempus
promulgati
evangelii
trahi
:
hanc
obiectionem
praevenit,
subindicans
non
unius
tantum
diei
fuisse,
quae
illic
describitur,
excaecationem,
sed
cum
insanabili
populi
pertinacia
usque
ad
Christi
adventum
durasse.
9.
Et
David
dicit.
Io
hoc
quoque
testimonio
Davidis
facta
est
aliqua
verborum
commutatio,
sed
quae
sensum
non
violat.
Sic
enim
loquitur:
Fiat
mensa
eorum
coram
ipsis
in
laqueum,
et
pacifica
eorum
in
captionem
:
de
retributione
nulla
mentio.
De
rei
summa
satis
convenit.
Illic
vates
impiis
imprecatur,
ut
quidquid
alioqui
est
in
vita
optabile
et
beatum,
in
ruinam
et
exitium
ipsis
cedat.
Idque
per
mensam
et
pacifica
designat.
Deinde
in
caecitatem
spiritus
et
virium
enervationem
eos
devovet:
quarum
alteram
oculorum
obtenebratione,
alteram
dorsi
incurvatione
significat.
Porro
ad
totam
fere
gentem
extendi
mirum
non
est,
quum
sciamus
non
solum
primores
Davidi
fuisse
infestos,
sed
promiscuum
quoque
vulgus
fuisse
adversum,
ut
facile
appareat,
quae
illic
leguntur,
non
in
paucos
duntaxat,
sed
in
multitudinem
competere.
Imo
si
reputamus
cuius
imago
fuerit
David,
facilis
etiam
erit
in
opposito
membro
anagoge.
Quum
ergo
haec
imprecatio
omnes
Christi
adversarios
maneat,
ubi
cibus
illis
in
venenum
convertatur
(quemadmodum
videmus
evangelium
esse
illis
odorem
mortis
in
mortem),
cum
hur
militate
et
tremore
Dei
gratiam
amplexemur.
Adde
quod,
quum
David
de
Israelitis
loquatur,
qui
ex
Abraham
geniti
erant
secundum
carnem,
et
qui
tunc
primas
in
regno
tenebant,
eius
testimonium
Paulus
huc
congruenter
aptat,
ne
magnae
partis
populi
excaecatio
nova
aut
insolita
videatur.
l
l
.
Dico
igitur,
num
impegerunt
ut
cor
ruerent?
Absit.
Sed
eorum
lapsu
salus
contigit
gentibus
in
hoc
ut
ipsi
ad
aemulationem
provocarentur.
12.
Si
vero
eorum
lapsus
divitiae
sunt
mundi:
et
imminutio
eorum
divitiae
gentium,
quanto
magis
complementum
ipsorum?
13.
Vobis
enim
dico
gentibus,
quatenus
certe
ego
gentium
sum
apostolus,
ministerium
meum
illustro:
14.
si
quo
modo
ad
aemulationem
provocavero
carnem
meam
et
aliquos
ex
ea
salvos
fecero.
15.
Si
enim
reiectio
eorum
reconciliatio
est
mundi:
quid
assumptio,
nisi
vita
ex
mortuis?
Calvini
opera.
Vol.
XLIX.
|