9:216
dixisse:
Sacramentorum
eadem
est
ratio:
baptismus
vim
suam
retinet,
quamvis
non
vertatur
aqua
in
sanguinem
Christi:
ergo
coenae
etiam
constabit
sua
vis,
[pag.
221J
utcunque
sub
pane
non
comedatur
verum
Christi
corpus.
Quare
ne
se
in
solutione
nugatoria
frustra
torqueant,
nos
alio
fine
coenam
cum
baptismo
conferimus.
Baptismo
tribuitur,
quod
non
nisi
Christi
sanguini,
et
spiritui
sancto
convenit.
Neque
tamen
propterea
dicendum
est,
aquam
mutari
in
sanguinem
vel
spiritum.
Ergo
non
absurdum
est,
transferri
quoque
ad
panem
quod
non
est
eius
proprium.
Si
excipiant,
dissimilem
esse
rationem,
quia
nusquam
aqua
vocetur
vel
sanguis
vel
spiritus,
mihi
satis
est,
quatenus
est
utriusque
symbolum,
etiam
propriis
utriusque
epithetis
ornari.
Adde
quod
nihilo
obscurior
est
Pauli
sententia,
nos
Christum
induere
in
baptismo,
quam
illa
Christi:
Hoc
est
corpus
meum.
Respondeant
quomodo
induamus
Christum
:
modone
corporali,
ut
de
coena
contendunt?
Inde
sequetur,
non
minus
sub
aqua
inclusum
esse
Christum,
quam
sub
pane.
Confugient
ad
suum
[pag.
222]
asylum,
non
dici
de
baptismo:
Hoc
est.
Quasi
vero
nihil
asseveret
qui
dicit
Christum
a
nobis
indui.
Certe
ita
concidit
frivola
eorum
responsio,
differre
in
hoc
coenam
a
baptismo,
quae
instituta
est
ut
in
ea
sub
pane
et
vino
detur
nobis
Christi
corpus:
baptismo,
ut
tingamur
in
nomine
patris,
filii
et
spiritus
sancti.
Reclamat
enim
Pauli
definitio,
ex
qua
aperte
patet
non
minus
in
baptismo
nos
induere
Christum,
quam
in
coena
comedere.
Vicesimum
quartum
argumentum,
quod
maligne
depravant
ac
mutilant,
sic
potius
retexo
:
Christus
alia
ratione
quam
carnali
praesentia
habitat
in
cordibus
piorum,
ut
sit
eorum
vita,
ergo
de
carnali
praesentia
tantopere
contendere
nihil
attinet.
Hic
censores
non
modo
temeritatem
nobis
exprobrant,
sed
addunt
nos
aliquid
mereri
acerbius:
quia
Deum
audemus
reformare.
Quasi
vero
ideo
negemus
Christi
corpus
substantialiter
[pag.
223]
comedi,
quia
aliter
per
efficaciam
spiritus
sui
perficere
salutem
nostram
potest.
Ratio
est,
de
re
non
necessaria
non
esse
pertinacius
litigandum,
deinde
ex
communi
scripturae
doctrina
petendum
esse
communicationis
modum.
Excipient
pro
more,
aliquid
speciale
esse
in
coena.
Quod
ut
verum
esse
fatear,
tenendum
tamen
interea
est,
non
tendere
in
alium
finem,
quam
qui
alibi
describitur.
Haec
enim
perfectio,
ac
nostrae
felicitatis
cumulus
est,
ut
Christus
per
fidem
in
cordibus
habitans
non
modo
bonorum
omnium,
quibus
donatus
est
a
patre,
consortes
ac
socios
faciat,
sed
vitam
quoque
suam
inspiret,
adeoque
unum
nobiscum
fiat.
Ultra
hanc
metam
progredi
quum
nefas
sit,
non
alio
consilio
institutam
esse
coenam
dicimus,
nisi
ut
hoc
modo
coalescamus
in
corpus
Christi.
Hic
stulte
Magdeburgenses
promissionem
de
carne
|