51:216  ut  Deum  abnegent  avari  omnes,  eiusque  loco  sibi  divitias  constituant:  tam  caeca  est  rabies  miserae  illius  cupiditatis.  Sed  cur  potius  hoc  avaritiae  tribuit  Paulus,  quum  in  alios  etiam  carnis  affectus  non  minus  competat?  Qui  magis  avaritia  hoc  ignominiae  titulo  notanda  est  quam  ambitio,  quam  inanis  sui  confidentia?  Respondeo:  quia  morbus  iste  late  patet,  et  quasi  sua  contagione  occupat  plurimorum  animos:  neque  morbus  iudicatur,  quin  potius  laudatur  communi  opinione:  ideo  durius  exagitari  a  Paulo,  ut  falsam  opinionem  ex  cordibus  nostris  evellat.  6.  Nemo  vos  decipiat  Semper  fuerunt  impii  canes,  qui  sannis  exciperent  ac  facete  riderent  prophetarum  minas  :  quales  hodie  quoque  cernimus.  Tales  enim  veneficos  saeculis  omnibus  diabolus  subornat,  qui  dum  sacrilegis  dicteriis  eludunt  Dei  iudicium,  conscientias  non  adeo  fundatas  in  timore  Dei  quasi  fascinis  quibusdam  sopiant.  Hoc  leve  delictum  est,  inquiunt,  scortatio  lusus  est  Deo;  Deus  sub  lege  gratiae  non  est  tam  crudelis:  non  ideo  nos  finxit  ut  sit  noster  carnifex:  naturae  fragilitas  nos  excusat.  Et  similia.  Ex  adverso  clamat  Paulus,  cavendas  esse  eiusmodi  fallacias  quibus  illaqueantur  in  exitium  conscientiae.  Propter  haec  enim.  Si  praesens  tempus,  more  hebraico,  per  futurum  exponas,  erit  comminatio  ultimi  iudicii.  Sed  ego  iis  assentior,  qui  indefinite  accipiunt  venit  pro  venire  solet,  ut  commonefaciat  eos  de  ordinariis  Dei  iudiciis,  quorum  exempla  sunt  ante  oculos.  Et  sane  nisi  caeci  essemus  ac  socordes,  Deus  satis  frequentibus  poenarum  exemplis  testatur,  se  iustum  esse  horum  malorum  vindicem:  idque  tam  privatim  animadvertendo  in  singulos  homines,  quam  publice  iram  suam  in  urbes  et  regna  et  populos  exserendo.  Est  autem  notandum  quod  dicit:  a  d  v  e  r  s  u  s  i  n  c  r  e  d  u  l  o  s  ,  aut  r  e  -  belles.  Nam  quia  fideles  alloquitur,  non  tam  eos  vult  terrere  propriis  periculis,  quam  expergefacere,  ut  horrenda  Dei  iudicia  in  reprobis  tanquam  in  speculis  contemplari  discant.  Neque  enim  Deus  filiis  suis  formidabilem  se  facit,  quo  ipsum  fugiant:  sed  paterno  more,  quoad  potest,  ad  se  allicit.  Inde  concludit,  ne  se  perniciosa  impiorum  societate  implicent,  quorum  praevident  talem  exitum.  8.  Eratis  aliquando  tenebrae:  nunc  autem  lux  in  Domino,  tanquam  filii  lucis  ambulate:  9.  (fructus  enim  lucis  in  omni  bonitate^  et  iustitia,  et  veritates)  10.  probantes  quid  sit  acceptum  Deo,  ll.  Et  ne  communicetis  operibus  infructuosis  tenebrarum:  quin  potius  etiam  redarguito  12.  Quae  enim  clam  fiunt  ab  illis,  turpe  est  vel  dicere.  13.  Omnia  autem  dum  coarguuntury  a  luce  manifestantur:  omne  enim  quod  manifestat,  lux  est.  14.  Quamobrem  dicit:  Surge  qui  dormis,  et  exsurge  ex  mortuis,  et  illucescet  tibi  Christus.