1:216
[CO
1.
216]
ad
sacerdotem
quilibet
operatur
mendacium;
item:
(Ier.
14):
Prophetae
mendacium
prophetant
in
nomine
meo,
cum
ego
non
miserim
eos,
neque
praeceperim
eis.
Iam
et
Iezechiel
(Ez.
22):
Coniuratio
prophetarum
eius
in
medio
eius,
sicut
leo
rugiens
et
qui
rapit
praedam.
Animam
comederunt
et
quod
pretiosum
est
rapuerunt
et
viduas
multiplicaverunt
in
medio
eius.
Sacerdotes
eius
violaverunt
legem
meam,
et
profanaverunt
sancta
mea,
nec
discrimen
fecerunt
inter
sanctum
et
profanum.
Prophetae
leverunt
eis
caementa
insulsa,
videntes
vana
et
divinantes
mendacium,
sic
dicentes:
Dominus
locutus
est,
cum
non
sit
locutus.
Item
Zephanias
(Zeph.
3)
:
Prophetae
eius
inconstantes,
viri
mendaces;
sacerdotes
eius
violaverunt
sancta,
et
transgressi
sunt
legem.
Praeterea,
quoties
a
Christo
et
eius
apostolis
praedictum:
ut
a
pastoribus
summa
ecclesiae
pericula
impenderent
(Matth.
24.
Act.
20.
2
Thess.
2.
1
Tim.
4.
2
Tim.
3
et
4.
2
Petr.
2)?
Ac
ne
enumerando
multum
chartarum
impleam,
non
eorum
temporum
modo,
sed
omnium
fere
saeculorum
exemplis
monemur,
nec
veritatem
semper
in
sinu
pastorum
ali,
nec
ecclesiae
incolumitatem
ab
eorum
statu
pendere.
Decebat
quidem
illos
ecclesiasticae
pacis
ac
salutis,
cui
conservandae
destinati
sunt,
praesides
esse
ac
custodes.
Sed
aliud
est,
praestare
quod
debeas,
aliud
debere
quod
non
praestes.
Neque
tamen
nostra
ista
verba
in
eam
partem
quis
accipiat, [p.
444]
quasi
pastorum
autoritatem
passim
ac
temere,
nulloque
delectu,
labefactandam
censeam.
Tantum,
inter
eos
ipsos
delectum
haberi
velim,
ne
qui
dicuntur
pastores
quoque
esse
protinus
existimemus.
Nam
sic
omnino
habendum
est,
totam
eorum
functionem
verbi
Dei
ministerio,
totam
sapientiam
eius
verbi
cognitione,
totam
facundiam
eius
praedicatione
terminatam;
a
quo
si
declinarint,
sensu
fatuos
esse
et
hebetes,
lingua
balbos,
partibus
omnibus
infideles
et
officii
desertores,
sive
prophetae
sint,
sive
episcopi,
sive
doctores,
seu
quidvis
etiam
aliud
maius.
Non
de
uno
aut
altero
loquor:
universa
simul
pastorum
natio,
si
relicto
Dei
verbo
sensu
suo
feratur,
nihil
aliud
quam
infatuati
poterit.
Atqui
isti
non
alia
ratione,
nisi
quia
pastores
sunt,
excussa
abiectaque
verbi
Dei
obedientia,
in
dissolutam
licentiam
sese
tradunt.
[OS
246]
Quasi
non
fuerit
pastor
Iosua,
cui
dictum
fuit
(Ios.
1),
ne
declinaret
ad
dextram
aut
sinistram,
sed
custodiret
et
observaret
universa
praecepta
legis.
Et
interim
persuadere
contendunt,
sese
luce
veritatis
destitui
non
posse,
spiritum
Dei
perpetuo
in
se
residere,
ecclesiam
in
se
subsistere
et
secum
emori.
Quasi
vero
iam
nulla
sint
Domini
iudicia,
ut
non
eadem
nunc
quoque
evenire
possint,
quae
prophetae
sui
saeculi
hominibus
denunciabant, [p.
445]
qualia
sunt:
Obstupescent
sacerdotes
et
prophetae
terrebuntur
(Ier.
|