51:215
215
EPIST.
PAULI
AD
EPHESIOS
216
omnes,
et
scortatores,
et
impuros
a
numero
et
societate
sanctorum
reiicit.
Tribus
illis
addit
alia
tria
:
t
u
r
p
i
t
u
d
i
n
e
m
,
quo
nomine
intelligo
quidquid
indecorum
est,
ac
piorum
modestiae
minus
consentaneum
:
deinde
s
t
u
l
t
i
l
o
q
u
i
u
m
,
quo
nomine
sermones
intelligo
vel
ineptos
ac
inanes
nulliusque
frugis,
vel
etiam
profanos,
et
sua
vanitate
noxios.
Porro
quoniam
ineptiae
sermonis
f
a
c
e
-
t
i
a
r
u
m
et
leporis
praetextu
saepe
teguntur:
ideo
nominatim
urbanitatem,
quae
alioqui
arridet,
ac
si
virtus
esset
laude
digna,
tanquam
stultiloquii
partem
condemnat.
Vocabulum
graecum
sOTparceXia,
apud
ethnicos
scriptores
in
bonam
partem
accipitur
pro
acuta
et
salsa
urbanitate,
liberali
ingeniosoque
homine
digna.
Sed
quia
difficillimum
est
dicacem
esse
quin
sis
etiam
mordax,
et
in
ipsis
facetiis
quaedam
est
affectatio
pietati
minime
consona:
merito
ab
ea
nos
Paulus
revocat.
Et
de
omnibus
istis
simul
pronuntiat,
quod
non
conveniant:
hoc
est,
quod
pugnent
cum
officio
Christianorum.
4.
Sed
magis
gratia.
Alii
malunt
gratiarum
actionem.
Mihi
placet
Hieronymi
interpretatio.
Debuit
enim
Paulus
superioribus
vitiis
generale
aliquid
opponere,
quod
in
sermonibus
nostris
eluceat.
Nam
si
dixisset:
interea
dum
illi
frivolis
nugis
et
scurrilitate
se
oblectant,
vos
agite
gratias
Deo
:
fuisset
nimis
restrictum.
Patitur
autem
graecum
vocabulum
eoxaptaxia,
ut
nos
gratiam
vertamus.
Sensus
autem
erit,
sermones
nostros
vera
suavitate
et
gratia
perfusos
esse
debere
:
quod
fiet
si
miscebimus
utile
dulci.
5.
Hoc
enim
scitis.
Ne
vitiorum,
quae
reprehendit,
illecebris
inescati
oscitanter
vel
minus
attente
suas
admonitiones
excipiant:
gravi
et
severa
denuntiatione
eos
terret,
quod
illa
vitia
regnum
Dei
nobis
claudant.
Iam
vero
quum
illorum
conscientiam
appellat,
significat
de
re
minime
dubia
se
loqui.
Si
cui
durum
id
videtur
esse,
et
Dei
bonitati
adversum,
abdicari
omnes
haereditate
regni
coelorum,
qui
vel
scortationis,
vel
avaritiae
culpa
sint
contacti
:
facili
est
responsio
:
apostolum^
veniam
lapsis
non
negare
qui
resipuerint,
sed
de
ipsis
peccatis
sententiam
ferre.
Nam
Corinthios
iisdem
verbis
affatus,
mox
adiungit
(1.
Cor.
6,
l
l
)
:
Et
vos
quidem
haec
tuistis,
sed
nunc
iustificati
estis,
ete.
Nam
ubi
est
poenitentia,
quum
sit
illic
etiam
reconciliatio
cum
Deo,
desinunt
esse
homines
quod
fuerant.
Caeterum
qui
vel
scortatores
sunt,
vel
immundi,
vel
avari,
quamdiu
tales
sunt,
nihil
sibi
commune
cum
Deo
esse
sciant:
et
omnem
salutis
spem
sibi
ademptam.
R
e
g
n
um
Dei
et
Christi
dixit:
quia
Deus
filio
suo
tradidit,
ut
per
ipsum
nos
adipiscamur*
Avarus,
qui
est
idololatra.
Nam
avaritia,
ut
alibi
(Galat
5,
20,
1.
Cor.
6,
9)
inquit,
idolorum
cultus
est:
non
ille
qui
tam
frequenter
damnatur
in
scriptura,
sed
alterius
generis.
Necesse
enim
est
|