52:214
sic
grassatum
est
malum,
ut
decimam
fere
partem
occupent
ignavi
ventres,
quibus
unica
religio
est
bene
refertos
vacationem
habere
ab
omni
laboris
molestia.
Atque
huiusmodi
vitae
genus,
huius
vel
illius
nunc
ordinis,
nunc
regulae
nomine
insigniunt.
Quid
autem
ex
adverso
spiritus
per
os
Pauli?
nempe
irregulares
et
inordinatos
omnes
pronuntiat,
quocunque
titulo
censeantur.
Nihil
hic
referre
necesse
est
quantum
semper
otiosa
monachorum
vita
sanioribus
displicuerit.
Memorabile
est
illud
veteris
monachi
dictum,
quod
a*
Socrate
refertur,
Historiae
tripartitae
lib.
8,
Monachum,
qui
manibus
non
laborat,
praedoni
esse
similem.
Alia
non
commemoro,
neque
opus
est:
sufficiat
nobis
haec
apostoli
sententia
qua
pronuntiat
dissolutos
esse
et
quasi
exleges.
Nihil
operis.
In
graecis
participas
elegans
est
npoaovo|j,aaa,
quam
ego
utcunque
imitari
sum
conatus,
quum
transtuli:
nihil
eos
agere
operis,
sed
curiose
satagere.
Yitium
autem
notat
quo
ut
plurimum
laborant
otiosi
homines,
nempe
quod
importune
tumultuando
sibi
et
aliis
sunt
molesti.
Videmus
enim
eos,
qui
nihil
habent
negotii,
longe
plus
fatigari,
nihil
agendo,
quam
si
in
opere
valde
serio
occuparentur.
Huc
illuc
cursitant:
quocunque
veniunt,
magnam
lassitudinem
prae
se
ferunt:
colli*
gunt
omnes
rumores,
eos
turbulente
dissipant:
dicas
eos
regni
unius
molem
humeris
sustinere.
Huius
rei
an
ullum
potest
illustrius
speculum
haberi
quam
in
monachis?
Quod
enim
hominum
genus
magis
inquietum?
ubi
maior
regnat
curiositas?
Quum
autem
morbus
hic
in
publicum
exitialis
sit,
otio
non
esse
alendum
admonet
Paulus.
12.
Talibus
autem
praecipimus.
Utrumque
vitium,
cuius
meminerat,
corrigit:
tumultuosam
inquietudinem,
et
otium
ab
utili
labore.
Iubet
ergo
primum
ut
quietem
colant:
hoc
est,
placide
se
contineant
intra
vocationis
suae
terminos:
quod
lingua
nostra
dicimus,
sans
faire
bruit.
Ita
enim
res
habet:
maxime
omnium
pacati
sunt
qui
iustis
se
laboribus
exercent:
se
autem
et
alios
perturbant
qui
nihil
habent
operis.
Deinde
alterum
praeceptum
subiicit,
ut
laborent,
hoc
est,
intenti
sint
in
suam
vocationem,
ac
iustis
honestisque
exercitiis
incumbant,
sine
quibus
erronea
est
hominis
vita.
Unde
et
hoc
tertium
sequitur,
ut
suum
ipsorum
panem
edant.
Quo
significat
oportere
suo
esse
contentos,
ne
aliis
graves
sint
vel
importuni.
Bibe
aquam
ex
tuis
fontibus,
inquit
Salomo
(Prov.
5,
15):
et
defluant
rivi
ad
vicinos.
Haec
prima
lex
aequitatis,
ne
quis
aliena
usurpet,
sed
eo
tantum
utatur
quod
suum
vocare
iure
potest.
Altera,
ne
quisque
seorsum,
tanquam
gurges
aliquis,
absorbeat
quod
habet:
sed
in
proximos
sit
beneficus,
eorumque
inopiam
sua
abundantia
sublevet.
Ita
iubet
apostolus
eos,
qui
prius
otiosi
fuerant,
laborare,
non
tantum
14*
|