9:213
213
AD
WESTPHALUM.
ratio,
filium
Dei,
ut
nos
sacrificio
mortis
suae
reconciliaret
patri,
carnem
nostram
induisse:
atque
ut
frater
noster
fieret,
[pag.
212]
similem
nobis
factum
esse,
excepto
peccato.
Veram
illam
carnem,
in
qua
paulo
post
expianda1)
erant
mundi
peccata,
tunc
cernebant
apostoli:
atque
in
eius
intuitu
defigi
oportuit
eorum
fidem,
ne
aliunde
salutem
sperarent.
Et
eorum
mentes
rapi
ad
invisibile
nescio
quid
nihil
aliud
fuisset,
quam
a
vero
et
unico
redemptionis
pretio
averti.
Nec
est
quod
iterum
obstrepant,
diminui
Christi
potentiam,
eumque
mendacii
argui.
Veracem
esse
ipsi
non
credunt,
nisi
praestigiator
sit.2)
Nobis
vero
solide
constat
eius
veritas,
si
naturale
corpus,
quo
indutus
erat,
edendum
in
mysterio
praebuit.
Monendi
enim
sunt
lectores
hac
sinceritate
homines
istos
nobiscum
agere,
ut
quod
ipsi
comminiscuntur,
falso
in
nos
conferant.
An
verum
et
naturale
sit
Christi
corpus,
quod
uno
in
loco
cernitur
oculis
morti
obnoxium,
alibi
coeleste
et
invisibile
eodem
momento
sub
pane
latet,
non
communis
sensus
sed
fides
ex
verbo
Dei
[pag.
213
J
edocta
respondeat
:
nullus
certe
piorum
ambiget,
quin
duplex
corpus
veram
unius
naturam
perimat.
Contendunt
idem
esse.
Quasi
luserit
filius
Dei,
carnem
nostram,
in
qua
iustitiam
acquireret,
induens.
Et
tamen
hanc
maculam
impudenter
nobis
aspergere
non
dubitant,
ac
si
negemus
verum
et
naturale
Christi
corpus
nobis
in
coena
dari.
Decimo
nono
loco
referunt
:
Quando
coena
actio
est
coelestis,
fidelium
mentes
in
coelum
debere
evehi.
Haec
autem
ratio
illis
non
placet
propter
ambiguitatem.
Ut
tamen
coelestis
sit
actio,
quia
Christus
dispensator
est,
non
iubemur
eam
in
coelis
peragei
e.
Atqui
nos
per
coelestem
actionem
nihil
aliud
intelligimus,
nisi
quod
in
mentem
cuivis
protinus
venire
debet,
spirituale
esse
mysterium,
quod
pro
natura
regni
Christi
a
terrenis
actionibus
separari
debet.
Ac
mirum
est
homines
istos,
qui
se
pro
dignitate
et
praestantia
sacrae
coenae
pugnare
fingunt,
aegre
tamen
[pag.
214]
concedere
quod
praecipue
ad
eius
commendationem
valet.
Denique
non
aliud
nobis
significat
nomen
coelestis,
quam
quod
verbis
Augustini
non
minus
vere
quam
scite
expressum
est:
peragi
in
terra,
sed
coelitus,
ab
homine,
sed
divinitus.
Hoc
si
dubitanter
recipiunt
Magdeburgenses,
macellum
sibi
habeant
pro
templo.
Sed
excipiunt,
quamvis
mens
ad
coelestes
promissiones
debeat
respicere:
simul
tamen
debere
converti
ad
praesentem
actionem,
qua
Christus
quasi
porrecta
manu
nobis
apportat
corpus
suum.
Fateor
quidem,
si
quis
externum
signum
praetereat,
non
posse
hoc
sacramento
adiuvari.
Sed
quomodo
conveniet,
sacramenta
esse
sca-
1)
excipienda
Beza
et
Amst.
2)
s'il
ne
leur
fait
un
tour
de
passe-passe
parmi
le
marche.
|