49:213
213
CAPUT
XL
214
nullum
exstaret
gratiae
Dei
vestigium,
sic
quasi
in
sepulcro
latuisse
Dei
ecclesiam
ut
mirabiliter
servata
fuerit
Sequitur
ergo,
perperam
eos
facere,
qui
ecclesiam
ex
sensu
suo
aestimant
Et
sane
si
eximius
ille
propheta,
qui
usque
adeo
luculento
spiritu
praeditus
erat,
quum
voluit
suo
iudicio
recensere
Dei
populum,
ita
deceptus1)
est:
quid
nobis
eveniet,
quorum
summa
perspicacia,
si
cum
illo
conferimur,
mera
est
hebetudo?
Quare
ne
quid
temere
hic
statuamus
2),
sed
potius
infixum
cordibus
nostris
maneat,
arcana
Dei
providentia
foveri
ecclesiam,
quae
nulla
oculis
nostris
apparet.
Simul
veniat
in
mentem,
stulte
et
superbe
facere
eos,
qui
numerum
electorum
sensus
sui
modulo
definiunt.
Nam
habet
Deus
modum
sibi
non
difficilem,
nobis
absconditum,
quo
electos
suos
mirabiliter
custodiat
%
ubi
omnia
perdita
videntur.
Hoc
autem
animadvertant
lectores,
quod
Paulus
temporis
sui
statum
diligenter4)
cum
vetusta
ecclesiae
conditione5)
tum
hoc
loco,
tum
etiam
alibi
comparat,
non
mediocriter
hoc
ad
fidei
confirmationem
valere,
dum
reputamus
nihil
hodie
nobis
accidere
quod
non
olim
experti
sint
sancti
patres.
Scimus
enim
quam
gravis
machina
sit
ad
turbandos
infirmos
animos
novitas.
Quod
ad
particulam,
in
Elia,
in
versione
retinui
Pauli
phrasim,
quia
tantundem
valere
potest,
atque
in
historias
vel
in
rebus
gestis
Eliae:
quamvis
mihi
magis
probetur,
Paulum
hebraico
more
sic
loquutum:
quia
3
quod
graece
ev
respondet
saepe
pro
de
accipitur.
Quomodo
appellet
Deum
adversus
Israe.
Id
certe
argumento
est,
quanti
fecerit
Elias
Dominum,
qui
pro
eius
gloria
non
dubitaverit
se
adversarium
gentis
suae
constituere,
eique
imprecari
extremum
interitum,
quod
putaret
in
ea
religionem
et
cultum
Dei
interiisse.
Sed
in
eo
fallebatur,
quod
totam
gentem,
se
uno
excepto,
eius
impietatis
damnabat
quam
volebat
tam
severe
vendicari.
Porro
eo
loco,
quem
Paulus
citat,
nulla
imprecatio,
sed
nuda
conques
tio
habetur.
Terum
quia
sic
conqueritur
ut
de
toto
populo
desperet,
non
dubium
quin
ita
exitio
devoveat.
Notemus
ergo
quid
peccaverit
Elias:
nempe
quod,
quum
impietas
passim
invaluisset
ac
totam
pene
terram
occupasset,
opinatus
est
se
relictum
esse
solum.
4.
JReservavi
mihi
ipsi
septem
millia.
Utcunque
numerum
finitum
pro
indefinito
accipias,
voluit
procul
dubio
Dominus
magnam
multitudinem
notare.
Quando
igitur
in
rebus
maxime
deploratis
tantum
*)
tantopere
hallucinatus
2)
ut
ecclesiam
putemus
concidisse,
nisi
sub
adspectum
nostrum
posita
sit,
aut
definire
audeamus
pro
sensus
nostri
modulo.
3)
servet,
4)
comparare
nititur
superiorum
temporum
5)
ne
quid
scilicet
novum
et
antea
inauditum
contigisse
videatur.
Quod
hic
habetur,
in
Helia,
intellige
positum
pro
in
rebus
gestis
Heliae,
etiamsi
liber
Regum
habeat
inscriptionem.
|