55:212
6.
In
quo
exsultatis
paulisper
nunc,
si
opus
est,
contristati
in
variis
tentationibus:
7.
ut
probatio
fidei
vestrae
multo
pretiosior
auro
quod
perit,
et
tamen
per
ignem
probatur,
reperiatur
in
laudem
et
honorem
et
gloriam^
quum
revelabitur
Iesus
Christus.
8.
Quem
quum
non
videritis,
diligitis:
in
quem
nunc
credentes,
quum
eum
non
adspicitis,
exsultatis
gaudio
inenarrabili
et
glorificato:
9.
Eeportantes
finem
fidei
vestrae,
salutem
animarum.
6.
In
quo
exsultatis.
Tametsi
ambigua
est
graeci
verbi
terminatio,
sensus
tamen
postulat
ut
legamus
exsultatis
potius
quam
exsultate.
Articulus
in
quo,
refert
totum
illud
complexum
de
spe
salutis
in
coelo
repositae.
Caeterum
non
tam
eos
laudat,
quam
hortatur.
Consilium
enim
eius
est
docere
quisnam
ex
spe
salutis
fructus
nobis
proveniat:
nempe
spirituale
gaudium,
quo
non
tantum
mitigatur
malorum
omnium
acerbitas,
sed
omnis
etiam
tristitia
vincitur.
Quamquam
exsultandi
verbum
plus
exprimit,
quam
gaudere.
Sed
hoc
nonnullam
habet
repugnantiae
speciem,
dum
fideles,
qui
gaudio
exsultant,
simul
tristes
esse
dicit.
Sunt
enim
contrarii
affectus.
Verum
melius
experimento
norunt
fideles,
illos
simul
consistere,
quam
verbis
exprimi
queat.
Et
tamen
ut
paucis
expediatur
haec
quaestio,
sic
habendum
est,
fideles
non
esse
truncos,
nec
humanum
sensum
ita
exuisse
quin
dolore
tangantur,
quin
pericula
metuant,
quin
molesta
sit
paupertas,
quin
difficiles
ac
durae
persequutiones.
Tristitiam
ergo
ex
malis
sentiunt:
sed
quae
ita
lenitur
fide,
ut
gaudere
propterea
non
desinant.
Ita
non
impedit
tristitia
ipsorum
gaudium,
sed
potius
locum
illi
cedit.
Rursus
gaudium
tametsi
tristitiam
superat,
eam
tamen
non
abolet:
quia
nos
humanitate
non
spoliat.
Atque
hinc
patet
quae
sit
vera
patientia.
Initium
eius
et
quasi
radix
est
beneficiorum
Dei
agnitio,
praesertim
dum
gratuitam,
qua
nos
dignatus
est,
adoptionem
reputamus.
Nam
quicunque
mentem
huc
attollunt,
iis
facile
est
placide
mala
omnia
devorare.
Unde
enim
fit
ut
moerore
animi
opprimantur,
nisi
quia
nullum
spiritualium
bonorum
gustum
habent?
Verum
qui
omnes
aerumnas
statuunt
exercitia
esse
sibi
utilia
in
salutem,
non
tantum
supra
illas
se
erigunt,
sed
etiam
vertunt
in
occasionem
gaudii.
Contristati.
Annon
etiam
reprobis
communis
est
tristitia?
neque
enim
a
malis
sunt
immunes.
Verum
Petrus
fideles
spontaneam
tristitiam
suscipere
intelligit
:
quum
fremant
impii,
et
contumaciter
obluctentur
Deo.
Tristantur
ergo
pii,
quemadmodum
bos
domitus
iugum
suscipit,
vel
equus
subactus
fraenari
se
etiam
a
puero
sustinet,
Tristitia
Deus
reprobos
afficit,
quemadmodum
equo
feroci
ac
refractario
violenta
manu
fraenum
imponitur.
Calcitrant
enim
et
contra
nituntur
:
sed
frustra.
Laudat
|