49:212
Dei
promissio
irrita
non
reddatur.
Ita1)
distribuitur
responsio
in
duas
partes,
quod
Deus
nequaquam
contra
foederis
sui
fidem
universam
Abrahae
progeniem
abiecerit:
neque
tamen
exstet
adoptionis
effectus
in
omnibus
carnis
filiis,
quia
praeit
arcana
electio.
Ita
generalis
reiectio
efficere
non
potuit
quin
salvum
maneret
aliquod
semen:
ipsum
enim
visibile
populi
corpus
sic
abdicatum
fuit,
ut
nudum
ex
spirituali
Christi
corpore
membrum
exciderit.
Si
quis
roget
annon
circumcisio
Iudaeis
omnibus
commune
fuerit
gratiae
Dei
symbolum,
ui
in
eius
populo
censeri
debuerint:
prompta
est
responsio,
quia
vocatio
externa
per
se
inefficax
est
sine
fide,
merito
incredulis
adimi
hmorem,
quem
oblatum
respuunt
Ita
manet
specialis
populus,
in
quo
Deus
constantiae
suae
specimen
exhibet:
firmitatis
vero
originem
deducit
Paulus
ab
arcana
electione.
Neque
enim
hic
fidem
respicere
dicitur
Deus,
sed
proposito
suo
constare,
ne
populum
abiiciat,
quem
praecognovit.
Atque
hic
rursus
notandum
est
quod
prius
admonui,
praecognoscendi
verbo
non
intelligi
speculationem
nescio
quam,
qua
praesciverit
Deus
qualis
quisque
futurus
esset,
sed
beneplacitum,
quo
sibi
delegit
in
filios
qui
nondum
nati
in
eius
gratiam
se
insinuare
non
poterant.
Ita
ad
Galatas
(4,
9)
dicit
cognitos
fuisse
a
Deo,
quia
suo
favore
eos
antevertit,
ut
ad
Christi
notitiam
vocaret.
Nunc
tenemus,
quamvis
universalis
vocatio
fructum
non
proferat,
non
excidere
tamen
Dei
fidem,
quin
semper
ecclesiam
conservet
quamdiu
superstites
manent
electi:
quia
licet
Detis
totum
populum
promiscue
ad
se
invitet,
non
tamen
intus
trahit
nisi
quos
novit
esse
suos,
et
quos
filio
dedit:
quorum
etiam
fidelis
usque
in
finem
erit
custos.
An
nescitis2).
Quum
tam
exiguus
esset
eorum
numerus,
qui
ex
Iudaeis
Christo
crediderant,
fieri
vix
potuit
quin
ex
paucitate
colligerent
reiectum
esse
totum
Abrahae
genus,
atque
obreperet
cogitatio
haec,
in
tam
deformi
ruina
nullum
exstare
gratiae
Dei
signum.
Nam
quum
adoptio
sacrum
vinculum
esset,
quo
filii
Abrahae
sub
Dei
fidem
collecti
retinebantur,
nisi
illa
diffluxisset,
populum
misere
et
infeliciter
dissipari,
nullo
modo
probabile
fuit.
Hoc
scandalum
ut
avertat
Paulus,
appositissimo
exemplo
utitur.
Nam
tempore
Eliae
talem
fuisse
vastitatem
commemorat,
ut
nullus
iam
superesset
ecclesiae
conspectus:
et
tamen
quum
*)
Caeterum
propositio
quam
assumit
duas
habet
partes.
Prior
est
quod
Deus
nequaquam
contra
foederis
sui
fidem
universam
Abrahae
progeniem
abiecerit.
Altera
quod
foederis
gratia
non
omnibus
carnis
filiis
debeatur,
sed
in
Dei
electionem
respiciat.
Negat
enim
Deum
abiecisse
populum
suum,
sed
quem
praecognovit:
ne
quis
omissa
Dei
electione
omnes
Abrahae
posteros
sub
populo
illo
comprehenderet.
2)
Quoniam
fieri
vix
poterat
quin
graviter
ostenderentur
quoties
intuebantur
quam
exiguus
esset
eorum
numerus,
qui
Christo
ex
Iudaeis
crediderant,
nullum
melius
compendium
erat
quam
ut
^verterentur
eorum
animi
ab
hac
conditione
Ad
id
vero
appositissimum
erat
hoc
exemplum
quo
utitur.
Nam
|