49:211
211
EPIST.
PAULI
AD
ROMANOS
212
runt
animam
meam,
4.
Sed
quid
dicit
ei
oraculum?
Beservavi
mihi
ipsi
septem
millia
virorum,
qui
non
flexerunt
genu
imagini
Baal
5.
Sic
ergo
et
hoc
tempore
reliquiae
secundum
electionem
gratiae
supersunt.
6.
Quod
si
per
gratiam,
iam
non
ex
operibus:
alioqui
gratia
iam
non
est
gratia.
Si
vero
ex
operibus,
iam
non
est
gratia:
alioqui
opus
iam
non
est
opus.
1.
Dico
igitur,
ete.
Quae
hactenus
de
Iudaeorum
caecitate
et
obstinatione
disseruit,
eo
spectare
videri
poterant,
ao
si
Christus
adventu
suo
Dei
promissiones
alio
transtulisset,
Iudaeis
ab
omni
salutis
exspectatione
exterminatis.
Illam
itaque
obiectionem
hoc
loco
praevenit:
et
quod
de
repudiatis
Iudaeis
prius
tradiderat,
ita
moderatur,
ne
foedus
olim
cum
Abrahamo
initum
nunc
abrogatum
quis
putet:
aut
eius
memoriam
Deo
sic
intercidisse,
ut
Iudaei
nunc
alienati
sint
penitus
ab
eius
regno,
quemadmodum
ante
Christi
adventum
gentes.
Id
vero
negat:
ut
certe
falsum
fuisse
mox
ostendet.
Nec
vero
in
hoc
vertitur
quaestio,
iurene
an
iniuria
populum
Deus
repulerit.
Nam
proximo
capite
probatum
fuit,
quum
praepostero
zeh
populus
repulisset
Dei
iustitiam,
iustas
superbiae
suae
poenas
dedisse,
merito
fuisse
excaecatum,
ac
tandem
foedere
eomdisse.
Iam
ergo
in
disputationem
non
venit
abdicationis
ratio:
sed
alia
de
re
exoritur
certamen,
quamvis
talem
Dei
vindictam
fuerit
promeritus,
an
foedus,
quod
Deus
cum
patribus
olim
pepigit,
sit
abolitum,
quod
ulla
hominum
perfidia
labefactari
absurdum
esset.
Principium
enim
illud
retinet
Pardus,
quum
gratuita
sit
adoptio,
et
in
solo
Deo
non
in
hominibus
fundata,
firmam
et
inviolabilem
stare,
qualiscunque
hominum
incredulitas
ad
eam
abolendam
conspiret:
hic
nodus
solvendus
est,
ne
credatur
Dei
veritas
et
electio
ex
hominum
dignitate
pendere.
Et
enim
ego
Israelita.
Antequam
in
causam
ingrediatur,
obiter
exemplo
suo
probat
quam
absurdum
sit
putare
illam
gentem
a
Deo
derelictam.
Ipse
enim
ab
ultima
origine
Israelita
erat,
non
proselytus,
aut
in
Israelis
politiam
recens
insitus.
Quum
ergo
inter
selectissimos
Dei
servos
merito
censeretur,
documento
erat
Dei
gratiam
in
Israele
residere.
Conclusionem
ergo
veluti
probatam
assumit,
quam
tamen
iusta
tractatione
postea
explicabit.
Quod
supra
Israelitae
titulum
se
Abrahae
semen
vocat
et
tribum
quoque
suam
exprimit,
eo
pertinet
ut
habeatur
pro
germano
Israelita.
Sicuti
ad
Philippenses
capite
3,
4.
Nam
quod
ad
commendationem
misericordiae
Dei
valere
quidam
putant,
oriundum
fuisse
Paulum
ex
ea
tribu,
quae
propemodum
excisa
fuerat,
coactum
videtur
ac
longe
petitum.
2.
Non
abiecit.
Besponsio
est
negativa,
et
cum
Moderatione.
Apostolus
enim
praecise
negando
reiectum
esse
populum,
secum
ipse
pugnasset.
Verum
correctione
adhibita,
tale
reiectionis
genus
esse
docet,
quo
|