52:210
probi,
qui
tamen
in
Christianorum
grege
censeri
volunt,
non
omnium
esse
fidem.
Imo
quum
interdum
audimus
turbari
pravis
factionibus
ecclesias,
sit
hic
nobis
clypeus
adversus
eiusmodi
scandala.
Non
enim
solum
piis
doctoribus
saepe
erimus
iniurii,
si
de
eorum
fide
dubitemus,
quoties
illis
domestici
hostes
iniuriam
facessunt:
sed
subinde
vacillabit
fides
nostra,
nisi
multos
in
iis,
qui
Christianorum
nomen
iactant,
perfidos
esse
meminerimus.
3.
Fidelis
autem
Dominus.
Quoniam
fieri
poterat
ut
sinistris
rumoribus
perculsi
eorum
animi
in
aliquam
dubitationem
de
Pauli
ministerio
venirent:
postquam
admonuit,
non
semper
inveniri
fidem
in
hominibus,
ipsos
ad
Deum
revocat,
ac
fidelem
esse
dicit,
qui
eos
confirmet
adversus
omnes
hominum
machinas,
quibus
eos
concutere
molientur.
Ac
si
diceret
:
Illi
quidem
perfidi
:
sed
firma
satis
in
Deo
fultura
est,
ne
incidatis.
Fidelem
Dominum
appellat,
qui
sibi
usque
in
finem
constat
in
tuenda
suorum
salute,
illis
in
tempore
opitulatur
et
nunquam
in
periculis
deserit.
Sicuti
ad
Corinthios
(1.
Ep.
10,
13),
Fidelis
Dominus
qui
non
sinet
vos
tentari
supra
quam
ferre
possitis.
Caeterum
de
aliis
magis
quam
de
se
anxium
fuisse
Paulum,
ostendunt
haec
ipsa
verba.
In
eum
maligni
homines
improbitatis
suae
aculeos
dirigebant,
in
eum
totus
impetus
irruebat:
curam
interea
suam
ad
Thessalonicenses
convertit,
ne
quid
haec
illis
tentatio
noceat.
Nomen
maligni
tam
ad
rem,
hoc
est
malitiam,
quam
ad
personas
improborum
referri
potest.
Ego
tamen
de
Satana
improborum
omnium
capite
libenter
interpretor.
Parum
enim
foret
ab
astu
aut
violentia
hominum
eripi,
nisi
nos
Dominus
ab
omni
spirituali
noxa
protegeret.
4.
Confidimus.
Hac
praefatione
transitum
sibi
facit
ad
praeceptionem
quam
mox
subiiciet.
Fiducia
enim,
quam
se
de
illis
habere
dicit,
multo
eos
reddebat
promptiores
ad
parendum,
quam
si
obedientiam,
quasi
dubitans
aut
diffidens,
postulasset.
Spem
vero
hanc,
quam
de
illis
concepit,
dicit
in
Domino
esse
fundatam:
quoniam
illius
est
corda
flectere
ad
submissionem
et
in
ea
retinere.
Vel
hac
voce
(quod
mihi
probabilius
est)
testari
voluit,
non
esse
sibi
in
animo
quidquam
mandare,
nisi
ex
imperio
Domini.
Ergo
hoc
et
sibi
iubendi
et
illis
parendi
terminos
statuit,
ne
quid
nisi
in
Domino.
Quicunque
ergo
hanc
modestiam
non
tenent,
frustra
obtendunt
Pauli
exemplum,
ut
ecclesiam
legibus
suis
adstringant
ac
subiiciant.
Forte
huc
etiam
spectavit,
ut
salva
apud
Thessalonicenses
maneat
apostolatus
sui
reverentia,
quantumvis
improbi
eius
honorem
deiicere
conentur.
Nam
precatio,
quam
statim
subnectit,
in
hunc
tendit
finem.
Modo
enim
corda
ad
Dei
amorem
et
Christi
patientiam
formata
maneant,
reliqua
bene
habebunt
:
seque
Paulus
|