51:210
pro
contendere
vel
rixari.
Vult
ergo,
eos
cum
animis
suis
disceptando,
turbari,
ut
a
furiosis
conatibus
desistant.
Paulus
autem,
meo
iudicio,
tantum
allusit
ad
locum
illum,
hac
ratione.
Tria
sunt
vitia
quibus
irascendo
Deum
offendimus.
Primum
est,
quod
levibus
et
saepe
nullis
de
causis
irascimur,
vel
certe
privatis
iniuriis
vel
offensis
commoti.
Alterum,
quod
semel
commoti,
metas
transsilimus,
et
abripimur
immodico
excessu.
Tertium,
quod
iram
quae
debuerat
in
nos
vel
in
peccata
ferri,
convertimus
in
fratres
nostros.
Commodum
ergo
Paulus,
quum
vellet
describere
quaenam
sit
iusta
irae
moderatio,
trita
illa
sententia
usus
est,
I
r
a
s
c
i
m
i
n
i
,
et
ne
peccetis.
Id
autem
fiet,
si
materiam
irae
in,
nobis
quaeramus
magis
quam
in
aliis,
indignationem
nostram
in
propria
vitia
evomentes.
Quod
ad
alios,
potius
vitiis
irascamur
quam
personis:
nec
ex
privatis
offensis
iram
concipiamus,
sed
potius
nos
ad
iram
inflammet
zelus
gloriae
Domini.
Postremo
ita
concitetur
ira
in
nobis,
ut
quum
opus
est,
resideat:
ne
misceatur
cum
turbulentis
carnis
affectibus.
Sol
non
occidat.
Quoniam
vix
fieri
potest
quin
prosiliamus
interdum
ad
iniustam
vitiosamque
iracundiam,
quae
est
affectus
humani
ad
malum
propensio:
Paulus
ad
secundum
remedium
descendit,
ut
tunc
saltem
reprimamus
nos
subito,
nec
sinamus
iram
nostram
temporis
spatio
obdurescere.
Illud
quidem
primum
esset,
irasci,
et
non
peccare.
Sed
quia
in
tanta
naturae
humanae
infirmitate
plus
quam
difficile
est,
sit
hoc
secundum
remedium,
non
fovere
iram
diutius
in
animis
nostris,
nec
ilii
dare
spatium
temporis
quo
se
confirmet.
Ideo
prohibet
ne
sol
occidat
super
eam:
quo
significat
dandam
esse
operam
ut
ante
occasum
solis
placati
simus,
si
forte
nobis
irasci
contigerit.
27.
Et
ne
detis
locum.
Scio
qualiter
nonnulli
exponant.
Et
Erasmus
calumniatoris
nomen
usurpans,
palam
ostendit
se
de
malevolis
hominibus
intelligere.
Ego
tamen
non
dubito
quin
Paulus
admoneat,
cavendum
esse
ne
Satan
animis
nostris
possessis,
tanquam
hostis
occupata
arce,
pro
libidine
sua
nos
agat.
Nam
quotidie
experimur
quam
incurabilis
sit
morbus
diuturnum
odium
:
aut
saltem
quam
difficulter
sanetur.
Unde
hoc,
nisi
quia
diabolo
cordis
nostri
possessionem
tradidimus,
quum
obviam
eundum
foret?
Ergo
priusquam
odii
veneno
cor
imbuatur,
mature
excutienda
est
ira.
28.
Qui
furabatur.
Non
tantum
de
crassioribus
furtis
agit,
quae
legibus
puniuntur,
sed
de
occultioribus,
quae
sub
hominum
iudicium
non
cadunt:
ut
sunt
omnegenus
rapinae,
quibus
aliena
ad
nos
trahimus.
Nec
tantum
iubet
ut
abstineamus
ab
iniusta
et
illicita
bonorum
alienorum
usurpatione:
sed
etiam
ut
fratribus
subveniamus,
quantum
in
nobis
est.
Tu
qui
aliena
rapiebas,
non
modo
tibi
acquiras
victum
iusto
et
innoxio
sudore,
sed
etiam
14
|