49:210
profundissima
mortis
abysso
eripimur:
ubi
nulla
eius
cognitio,
nullum
colendi
eius
studium,
nullus
denique
veritatis
eius
sensus.
21.
De
Israel
autem,
ete.1).
Subiicitur
causae
redditio,
cur
Deus
ad
gentes
transeat,
quia
scilicet
gratiam
suam
videt
inter
Iudaeos
esse
ludibrio.
Sed
quo
melius
intelligant
lectores
secundo
membro
notari
populi
excaecationem,
diserte
admonet
Paulus
electo
populo
exprobrari
suam
malitiam.
Ad
verbum
quidem
est,
dicit
ad
Israel:
sed
phrasim
hebraicam
imitatus
est
Paulus:
quia
h
saepe
pro
p
capitur.
Dicit
autem
se
ad
Israelem
manus
expandere,
quem
et
verbo
assidue
ad
se
invitabat
et
omni
benignitatis
genere
allicere
non
cessabat.
His
enim
duobus
modis
utitur
ad
homines
vocandos:
quandoquidem
sic
benevolentiam
illis
suam
demonstrat.
Praecipue
tamen
de
contemptu
doctrinae
conquestus
est,
qui
eo
magis
detestabilis
est,
quo
insignius
paternam
sollicitudinem
exserit
Deus,
verbo
ad
se
homines
invitans.
Ac
valde
emphatica
loquutio
est,
eum
manus
expandere:
quia
salutem
nostram
per
verbi
sui
ministros
procurans,
non
secus
manus
nobis
porrigit
quam
si
pater
filium
gremio
blande
excipere
paratus
brachia
etiam
extenderet
Quotidie
autem
dicit;
ne
cui
mirum
videatur,
si
defatigatus
sit
illis
benefaciendo,
quum
ipsa
assiduitate
nihil
profecerit.
Eadem
est
figura,
quae
habetur
apud
Ieremiam
7,
13,
et
l
l
,
7,
ubi
ait
se
mane
surrexisse
ut
illos
admoneret.
Porro
duobus
aptissimis
nominibus
infidelitas
designatur2).
Siquidem
participium
aTcecfroOvxa
vertere
libet
praefractum
aut
rebellem
:
neque
tamen
Erasmi
et
veteris
interpretis
translatio
prorsus
displicet,
quam
ad
marginem
apposui.
Sed
quum
propheta
pervicaciae
populum
accuset,
deinde
addat
errare
per
vias
non
bonas,
non
dubito
quin
graecus
interpres
hebraicum
IUD
exprimere
voluerit
duabus
vocibus,
populum
immorigerum
aut
rebellem
primum
vocans:
deinde
contradicerem:
quia
in
eo
se
prodidit
contumacia,
quod
populus
indomito
fastu
et
amarulentia
sanctas
prophetarum
mo-*
nitiones
obstinate
respuit.
CAPUT
xi.
1.
Dico
igitur,
num
abiecit
Deus
populum
suum?
Absit
Etenim
ego
Israelita
sum,
ex
genere
Abrahae,
tribu
Beniamim.
2.
Non
abiecit
Deus
populum
suum,
quem
praecognovit
An
nescitis
in
Elia
quid
scriptura
dicat?
quomodo
appellet
Deum
adversus
Israel,
dicens:
3.
Domine,
prophetas
tuos
occiderunt,
et
altaria
tua
diruerunt,
et
ego
relictus
sum
solus,
et
quae-
*)
Verba
Pauli
habent:
ad
Israel,
sed
npoc
hic
valet
w*pl
more
hebraico,
ut
Ps.
85:
Loquetur
pacem
ad
populum,
i.
e.
de
populo.
.
.
*)
Est
enim
semper
cum
infidelitate
pervicacia
seu
inobedientia,
item
repugnantia
adversus
Deum.
|