8:21
21
DE
SCANDALIS.
22
sed
ultro
dataque
opera
per
salebras
omnes
discursant,
quasi
una
haec
illis
sit
voluptas,
ingenium
spinosis
quaestionibus
fatigare.
Quidquid
minimam
prae
se
fert
absurditatis
speciem,
sedulo
colligunt
et
acriter
exagitant,
ne
videantur
ad
credendum
nimis
faciles.
Si
qua
etiam
est
in
nonnullis
scripturae
locis
dissidii
et
repugnantiae
species,
eam
cupide
arripiunt:
ac
omnia
eiusmodi
testimonia
coacervando,
venditant
suum
acumen.
Hoc
porro
genus
hominum
morbo
prope
insanabili
laborat.
Nam
quum
eos
pudeat
quidquam
nescire,
nihil
tamen
discere
sustinent.
Verum
quia
simplices
plerumque
et
alioqui
non
indociles
percellunt
sua
iactantia,
breviter
istam
scandalorum
partem
attingere
necesse
fuit:
non
quod
paucis
verbis
removeri
possint,
quibus
ne
longum
quidem
volumen
sufficeret.
Sed
primo
loco
monendi
sumus
omnes,
[pag.
21]
ut
in
legendis
scripturis
quam
spiritus
Dei
viam
monstrat
teneamus:
quae
certe
plana
erit
ac
aequabilis
ad
Christum
aspirantibus.
Deinde
ne
complicandis
quaestionum
nodis
ingeniosi
appetamus
esse
aut
videri:
postremo
ne
mox
respuamus,
si
quid
nobis
est
incognitum
vel
abstrusum.
Est
hoc
vitium
non
parva
dignum
reprehensione:
quod
ignorantia
in
fastidium
statim
apud
multos
erumpit.
At
vero
parum
reverentiae
Deo
tribuit,
qui
oracula
eius
esse
negat,
quaecunque
non
assequitur.
Quid
enim
hoc
aliud
est,
quam
infinitam
Dei
sapientiam
sensus
nostri
modulo,
hoc
est
totum
orbem
digito
uno
metiri?
Quod
si
profectam
fatemur
a
Deo
esse
scripturam,
ne
multa
illic
contineri
miremur,
sensu
nostro
altiora.
Denique
in
pietate
hic
sapiendi
modus
et
ordo
est,
fidei
obsequio
ad
rectam
intelligentiam
contendere.
De
scandalo,
quod
ex
acerbitate
nascitur,
aut
molestia
crucis,
et
doctrinae
austeritate,
loquitur
Dominus
in
parabola,
ubi
evangelium
sementi
comparat
(Matth.
13,
3).
Nam
eos
qui
ingruente
persequutione
deficiunt
semini
similes
facit,
quod
absque
radice
germinavit.
Eos
vero
in
quibus
suffocatur
doctrina
curis
saeculi,
semini
inter
spinas
≪nato,
quae
eius
fructum
ac
maturitatem
impediant.
Differunt
aliquantum
haec
scandala:
sed
ego,
vitandae
prolixitatis
causa
sub
uno
genere
comprehendo.
Audimus
Christum
discipulis
suis
omnibus
denunciantem,
ut
suam
quisque
crucem
tollat
(Luc.
9,
23).
Audimus
hortantem
ad
subeunda
quaelibet
odia,
discrimina
et
opprobria
propter
nomen
suum
(Matth.
10,
22).
Audimus
monentem,
fieri
aliter
non
posse,
quin
odio
simus
impiis,
quin
afflictiones
in
mundo
nos
maneant
(Ioann.
16,
33).
Audimus
pronunciantem
omnes
beatos,
qui
persequutionem
veritatis
causa
sustinent
(Matth.
5,
10).
Carni
et
sanguini
hoc
maximum
scandalum
[pag.
22]
est.
Natura
enim
crucem
reformidamus
omnes.
Itaque
multi
hac
de
causa
resiliunt,
qui
libenter
alioqui
filium
Dei
amplecterentur,
si
a
cruce
separare
ipsum
|