43:21
21
CAPUT
n.
22
Insignis
est
hic
locus,
qui#
videmus
primo
damnari
gravissimum
crimen
a
propheta,
quod
Iudaei
non
se
continuerint
sub
Dei
lege,
sed
sibi
sumpserint
licentiam
aliquid
novandi.
Hoc
est
unum.
Unde
etiam
colligimus
quanto
in
pretio
apud
Deum
sit
obedientia,
sicuti
alibi
dicitur,
meliorem
esse
omnibus
victimis.
Iam
ne
putemus
hoc
leve
esse
vel
mediocre
peccatum,
notanda
est
loquutio,
quum
dicit,
ipsos
sprevisse
legem
Dei.
Nemo
est
qui
non
exhorreat
istud
portentum.
Neque
enim
possumus
spernere
legem
Dei,
quin
violetur
eius
maiestas.
Atqui
spiritus
sanctus
pronuntiat
hic
legem
Dei
repudiari,
et
abiici
a
nobis,
nisi
prorsus
sequimur
quidquid
mandat,
et
etiam
manemus
intra
fines
illic
nobis
praefixos.
Nunc
tenemus
quid
intelligat
propheta.
Iam
addit
etiam,
quod
deceperint,
vel
errare
fecerint
ipsos
mendacia
sua.
Hic
confirmat
superiorem
doctrinam,
quia
in
promptu
erat
exceptio
Iudaeis,
facere
bono
animo
quidquid
propheta
in
ipsis
damnabat.
Sedulo
enim
colebant
Deum:
licet
miscerent
sua
fermenta
quibus
sacrificia
corrumpebantur:
non
erat
illis
propositum
consumere
frustra
suam
substantiam,
facere
magnos
sumptus
in
sacrificiis,
multum
etiam
laborem
impendere,
nisi
putassent
hoc
obsequium
esse
Deo
gratum.
Quia
ergo
semper
decipit
incredulos
praetextus
bonae
intentionis
(ut
loquuntur),
ideo
propheta
refellit
hunc
praetextum,
et
ostendit
fallacem
ac
nihili
prorsus
esse:
non
est,
inquit,
quod
obiiciant
Deo
bonam
aliquam
intentionem,
fallunt
eos
sua
mendacia.
Porro
dubium
non
est
quin
mendacia
hic
Amos
Dei
praeceptis
opponat.
Simul
ergo
atque
declinant
nomines
a
verbo
Dei,
involvunt
se
multis
fallaciis,
et
nihil
aliud
quam
errare
queunt:
quod
notatu
dignum
est.
Videmus
enim
quantum
arroget
mundus
suae
prudentiae.
Nam
simul
atque
aliquid
fabricavimus,
nobis
arridet,
et
simiae
placet
semper
suus
foetus,
ut
veteri
proverbio
dictum
est.
Praesertim
vero
vitium
hoc
grassatur
ubi
fallaciis
nostris
corrumpimus
et
adulteramus
Dei
cultum.
Ideo
propheta
hic
clamat
mendacium
esse
quidquid
additur
ad
verbum
Domini,
et
quidquid
homines
in
cerebro
suo
excogitant:
hoc
totum,
inquit,
plenum
est
impostura.
Iam
videmus
quid
valeat
bona
intentio:
in
ea
quidem
sese
obdurant
homines,
sed
non
facient,
ut
Dominus
retractet
sententiam,
quam
semel
protulit
per
os
prophetae
sui.
Quare
videndum
est
ut
intra
fines
verbi
Dei
maneamus,
neque
transiliamus
vel
in
dexteram,
vel
in
sinistram
partem,
quia
si
tantillum
deflectimus
a
puro
Dei
verbo,
statim
impliciti
erimus
multis
mendaciis.
Sequitur
deinde,
Post
quae
ambulaverunt
patres
ipsorum.
Ad
verbum
est,
Quae
ambulaverunt
patres
ipsorum
post
ea:
sed
nos
sensum
reddidimus.
Hic
propheta
crimen
exaggerat,
quod
scilicet
insatiabilis
sit
populi
furor,
quia
nunc
filii
patres
suos
sequantur.
Scimus
hoc
vitium
sae-
|