32:21
21
PSALMUS
XCIV.
22
non
audiet?
an
qui
finxit
oculum,
non
adspiciet?
10.
Qui
arguit
gentes,
an
non
corripies?
qui
docet
homines
scientiam?
7.
{Et
dixerunt.)
Quod
dicit
propheta
impios
illudere
Deo,
ac
si
oculos
ei
oblinerent,
non
ita
debet
intelligi,
quasi
distincte
hoc
concipiant
in
animis
suis:
sed
quia
perinde
contemnunt
eius
iudicium,
ac
si
nulla
eum
tangeret
cura
humani
generis.
Nam
si
penitus
insculptum
esset
hominum
cordibus,
se
Dei
oculos
non
posse
effugere,
sufficeret
fraenum
hoc
ad
cohibendam
eorum
vitam.
Quum
ergo
hucusque
prosiliant
audaciae
ut
hunc
diripiant,
illum
spolient,
alium
devorent:
certum
est
in
sua
socordia
esse
demersos,
ac
si
absconditi
essent
a
Dei
oculis.
Certe
tam
supina
securitas
ostendit
eos
peccare
ac
si
nunquam
vocandi
essent
ad
reddendam
vitae
rationem.
Quamvis
ergo
tam
crassas
blasphemias
evomere
non
audeant,
Deum
esse
rerum
omnium
ignarum,
ac
fere
similem
trunco,
iure
tamen
illis
exprobrat
propheta
quod
mundum
existiment
Dei
providentia
non
regi
:
imo
palam
ei
iudicis
officium
ac
potestatem
abrogent,
quia
si
persuasi
essent
ut
decet
de
eius
providentia,
simul
tribuerent
honorem
qui
reverentiam
ac
metum
incuteret,
qua
de
re
fusius
alibi
disseruimus.
Consilium
autem
prophetae
est,
extremam
et
perditam
nequitiam
exprimere,
dum
scilicet
abiecto
Dei
timore
quidvis
sibi
indulget
peccator.
Si
quis
profanus
homo,
qui
nihil
unquam
coelestis
doctrinae
gustaverit,
ita
insultet,
furor
erit
non
ferendus:
homines
ergo
qui
a
pueris
educati
fuerant
in
legis
doctrina,
tam
contemptim
illudere
vel
fucum
facere
Deo,
immane
portentum
fuit.
8.
{Intelligite
insipientes.)
Quum
exsecranda
in
Deum
blasphemia
sit,
eum
iudicis
officio
privare,
vehementius
in
eorum
socordiam
invehitur
propheta,
qui
se
illius
iudicium
subterfugere,
imo
oculos
fallere
suis
astutiis
posse
confidunt.
Gravius
est
autem
vocare
stultos
in
populo,
quam
simpliciter
stultos:
eo
quod
minus
excusabilis
sit
talis
amentia
in
filiis
Abrahae,
de
quibus
dictum
fuerat
a
Mose
Deut.
4,
7
:
Quis
populus
tam
nobilis,
qui
deos
sibi
appropinquantes
habeat,
sicuti
hodie
Deus
tuus
ad
te
descendit?
Haec
enim
vestra
est
intelligentia
coram
cunctis
gentibus,
et
sapientia,
Deum
habere
legislatorem.
Nisi
forte
ignominiosos
in
populo
vocat,
qui
tamen
primores
erant,
summumque
tenebant
honoris
gradum
:
ac
si
vocaret
gregarios.
Nam
\
superbos
quos
sua
dignitas
excaecat,
ita
in
ordinem
cogi
utile
est,
ut
sentiant
non
alio
se
loco
censeri
apud
Deum,
quam
promiscue
quoslibet
e
vulgo.
Et
certe
videtur
eos
ad
plebem
relegare,
ut
sibi
in
sua
altitudine
placere
desinant:
nisi
quod
ironice
eorum
eminentiam
perstringit:
ac
si
diceret,
hac
maxime
nota
esse
conspicuos,
quod
reliquos
|