9:209
209
AD
WESTPHALUM.
210
hoc
animae
est
fides:
quod
cibus
corpori,
hoc
verbum
spiritui
excellentiori
virtute
peragens
aeternaliter,
quod
agunt
corporea
alimenta
temporaliter.
Quum
ex
professo
definiat
edendi
modum,
ubi
ingurgitatio?
imo
eius
loco
substituit
fidem
et
spiritum:
quod
Magdeburgenses
summopere
detestantur.
Kefert
Theodoritus
Ambrosii
verba
ad
Theodosium:
Quibus
oculis
aspicies
communis
[pag.
200]
Domini
templum?
quibus
calcabis
pedibus
sanctum
eius
pavimentum?
quomodo
manus
extendes,
de
quibus
adhuc
stillat
sanguis
innoxius?
quomodo
eiusmodi
manibus
suscipies
sanctum
Domini
corpus,
et
ore
tuo
poculum
sanguinis
pretiosi
bibes?
Quid
mirum
si
sanctus
vir,
quo
acrius
pungeret
obiurgatio,
quanto
potuit
splendore
et
ornatu
sacrum
illud
mysterium
extulit?
Caeterum
si
quis
rogasset
Ambrosium,
an
palpabile
in
coena
esset
Christi
corpus,
tam
crassum
delirium
haud
dubie
abominatus
foret.
Quum
ergo
manibus
tractari
dicit,
nemini
sano
et
cordato
obscura
est
metonymia.
Communicatio,
cuius
meminit
Augustinus,
ne
minimum
quidem
nos
gravat,
quibus
coena
est
vera
et
spiritualis
carnis
et
sanguinis
Christi
communicatio.
In
secundo
loco
ubi
tradit
Christum,
quum
coenam
porrigeret
discipulis,
quodammodo
portatum
fuisse
suis
manibus,
deprehenditur
eorum
impudentia
et
falsitas:
[pag.
201]
quia
vocem
Quodammodo,
quae
nodum
probe
expedit,
scelerate
omittunt.
Quod
autem
alibi
docet
Augustinus,
hoc
in
pane
accipi
quod
pependit
in
cruce,
et
quod
in
cruce
effusum
est
in
calice
bibi,
non
gravatim
amplector:
modo
aliis
Augustini
verbis
definiatur
edendi
et
bibendi
ratio.
Desinant
ergo
Magdeburgenses
simplicibus
posthac
fumos
suos
vendere,
qui
toties
iam
discussi,
locum
nullum
in
clara
luce
retinent.
Nam
quod
Westphalum
praedem
aut
vadem
suo
loco
substituunt,
sic
detecta
nuper
a
me
fuit
eius
nuditas,
ut
frustra
inde
exspectent
quidquam
subsidii.
Decimum
quartum
argumentum
est:
Quum
admittant
adversarii
tropum
in
Christi
verbis,
nobis
idem
esse
permittendum.
Negant
se
figuram
recipere
in
his
verbis
:
Hoc
est
corpus
meum,
quia
propriissime
accipi
debent.
Quid?
dum
volunt
propriissime
sensum
suum
exprimere,
an
non
dicunt
aub
pane,
vel
cum
pane
dari
Christi
corpus?
Respondent,
quum
[pag.
202]
dicitur
homo
esse
sub
veste
sua,
non
esse
figuram.
Quasi
vero
elapsi
sint
hoc
cavillo,
donec
ostenderint
hominem
propriissime
et
absque
figura
vestem
suam
esse.
Unde
colligunt
sub
pane
esse
Christi
corpus,
vel
cum
pane:
nisi
quia
de
pane
Dominus
ipse
pronunciavit:
Hoc
est
corpus
meum?
Atqui
si
tam
exacta
huic
verbo
subest
proprietas,
non
modo
perperam
ex
eo
plus
eliciunt,
quam
decebat,
sed
falsarii
sunt
ac
corruptores,
qui
tam
longinquam
metamorphosin
ingerunt.
Corpus
enim
cum
pane,
res
est
coelestis
cum
terrena:
panem
vero
esse
corpus,
aliud
Calvini
opera.
Vol.
IX.
|