51:209  209  CAPUT  IV.  210  quum  formatus  esset  Adam,  perdidit  quod  acceperat.  Nobis  igitur  per  Christum  restitui  necesse  est,  %iare  huc  spectare  docet  regenerationem,  ut  ex  errore  reducamur  ad  eum  finem  ad  quem  sumus  conditi.  In  iustitia.  Iustitiam  pro  rectitudine  si  generaliter  accipias,  s  a  n  c  t  i  t  a  s  quiddam  erit  altius,  hoc  est  puritas,  qua  sumus  Deo  consecrati.  Verum  non  displicet  ita  distingui,  ut  sanctitas  quidem  ad  primam  legis  tabulam,  iustitia  autem  ad  secundam  pertineat.  Quemadmodum  in  cantico  Zachariae  (Luc.  1,  74),  Serviamus  ilii  in  sanctitate  et  iustitia  omnibus  diebus  vitae  nostrae.  Et  certe  ita  recte  Plato  quoque  docet,  quod  oatotTjc  sita  sit  in  cultu  Dei:  altera  pars  iustitiae  homines  respiciat.  Genitivus  v  e  r  i  t  a  t  i  s  loco  epitheti  positus  est,  qui  tam  iustitiae  quam  sanctitati  convenit.  Utramque  enim  sinceram  oportere  esse  admonet:  quia  hic  cum  Deo  negotium  est,  qui  nullo  fuco  decipitur.  25.  Quare,  deposito  mendacio,  loquimini  veritatem  unusquisque  cum  proximo  suo:  quia  sumus  vicissim  inter  nos  membra.  26.  Irascimini,  et  ne  peccetis,  sol  non  occidat  super  iracundiam  vestram:  27.  et  ne  detis  locum  diabolo.  28.  Qui  furabatur,  iam  non  furetur:  magis  autem  laboret,  operando  quod  bonum  est  manibus,  ut  habeat  quod  eroget  opus  habenti.  25.  Quare  deposito.  Ex  illo  capite  doctrinae,  hoc  est  iustitia  novi  hominis,  omnes  piae  exhortationes,  tanquam  ex  fonte  rivi,  fluunt.  Nam  si  quis  omnia  vitae  praecepta  colligat,  parum  efficiet  sine  hoc  principio.  Aliam  methodum  habent  philosophi:  sed  in  doctrina  pietatis  haec  est  unica  vitae  instituendae  ratio.  Nunc  ergo  sequentur  particulares  exhortationes,  quas  deducet  Paulus  ex  illa  communi  doctrina.  Et  primum  quidem,  eo  quod  in  veritate  evangelii  veracem  iustitiam  et  sanctitatem  posuerat:  nunc  a  genere  ad  speciem  argumentatur,  ut  sint  inter  se  veraces.  Mendacium  hic  pro  qualibet  fraude  et  simulatione  vel  astutia,  v  e  r  i  t  a  s  pro  simplicitate  capitur.  Requirit  ergo  sinceram  inter  eos  communicationem  in  omnibus  negotiis.  Additur  et  altera  confirmatio,  quia  sumus  v  i  c  i  s  s  im  inter  nos  membra.  Est  enim  monstrum  si  membra  inter  se  non  consentiant,  imo  si  fraudulenter  inter  se  agant  26.  Irascimini.  Incertum  est  an  Paulus  respexerit  ad  Psalmum  quartum.  Nam  in  graeca  translatione  haec  verba  habentur.  Quamquam  alii  malunt:  contremiscite.  Verbum  tamen  hebraicum  tn,  tam  iracundia  turbari  quam  pavore  significat.  Quod  ad  circumstantiam  psalmi,  sensus  hic  bene  conveniet,  Nolite  similes  esse  phreneticis,  qui  intrepide  quovis  ruunt:  sed  conturbet  vos  audaciae  vestrae  reputatio.  Nam  Genesis  45,  24,  hoc  verbum  legitur  Calvini  opera.  Vol.  LL