5:209
PSYCHOPANNYCHIA.
stes,
vanitas
vanitatum,
et
omnia
vanitas.
Quid
enim
aliud
agit,
quam
ut
sensum
hominis
vanum,
et
rerum
omnium
incertum
ostendat?
Videt
homo
se
mori
instar
beluariim,
sibi
vitam
et
mortem
cum
illis
esse
communem:
conditionem
igitur
sibi
aequam
cum
illis,
colligit.
Et
quemadmodum
post
mortem
illis
nihil
superest,
ita
sibi
nihil
facit
reliquum.
Haec
mens
hominis,
haec
ratio,
hic
intellectus.
Animalis
enim
homo
non
percipit
ea
quae
sunt
spiritus:
stultitia
est
illi
et
non
potest
intelligere
(1
Cor.
2,
14).
Homo
videt
oculis
carnis,
spectat
mortem
praesentem,
hoc
unum
secum
reputat
de
terra
omnia
orta
esse,
et
in
terram
pariter
reverti:
interim
animae
nulla
ratio.
Atque
id
est
quod
subiicit:
Quis
novit,
an
spiritus
filiorum
Adam
ascendat
sursum?
Quod
si
ad
animam
veniatur,
humana
ratio
tota
in
&e
contracta
nihil
statum
aut
liquidum,
studendo,
meditando,
ratiocinando
comprehendet.
Quum
igitur
Solomon
humani
sensus
vanitatem
ex
eo
ostendat,
quod
in
animi
consideratione
varius
sit
et
suspensus,
minime
errori
eorum
patrocinatur:
sed
fidem
nostram
praeclare
sustinet.
Quod
enim
humanae
mentis
captum
excedit
et
modulos,
hoc
nobis
explicat
Dei
sapientia:
spiritum
scilicet
filiorum
Adam
sursum
ascendere.
Proponam
simile
ex
eodem
scriptore
(Eccl.
9,
1
s.),
quo
duram
istam
cervicem
paulum
illis
inflectam.
Non
intelligit
homo
odium
vel
amorem
Dei
erga
homines,
sed
omnia
servantur
incerta,
eo
quod
universa
aeque
eveniunt
iusto
et
impio,
bono
et
malo,
immolanti
victimas
et
non
immolanti,
etc.
Si
omnia
servantur
incerta
in
futurum:
ergo
fidelis,
cui
omnia
in
bonum
cooperantur,
afflictionem
interpretabitur
esse
Dei
odium?
minime:
fidelibus
enim
dictum
est
(Ioann.
16,
33):
In
mundo
pressuram
habebitis,
in
me
consolationem.
Cui
verbo
dum
incumbunt,
non
modo
infracta
animi
aequitate
perferunt
quidqtiid
evenerit,
sed
etiam
gloriantur
in
tribulationibus,
confitentes
cum
beato
Iob:
Etiamsi
occiderit
nos,
in
ipso
sperabimus
(Iob.
13,
15).
Quomodo
igitur
in
futurum
servantur
incerta
omnia?
Haec
secundum
hominem.
Verumtamen
vanitas
omnis
homo
vivens.
His
subiicit
(Eccl.
9
3
ss.):
Hoc
est
pessimum
quod
vidi
sub
sole,
quia
eadem
cunctis
eveniunt:
unde
et
corda
filiorum
hominum
implentur
malitia
et
contemptu,
in
vita
sua:
et
post
haec,
ad
inferos
deducuntur,
[fol.
31]
Nemo
est
qui
semper
vivat,
et
qui
huius
rei
habeat
fiduciam.
Melior
est
canis
vivus
leone
mortuo.
Viventes
enim
sciunt
se
esse
morituros:
mortui
vero
nihil
noverunt
amplius.
Nec
habent
ultra
mercedem:
quia
oblivioni
tradita
est
memoria
ipsorum,
etc.
Nonne
haec
loquitur
de
eorum
crassitia,
qui
cernunt
tantum
ante
pedes,
nec
futuram
vitam,
nec
resurrectionem
sperantes?
Nam
etsi
verum
esset,
nihil
nos
esse
post
mortem:
superest
tamen
resurrectio,
in
cuius
spem
si
intuerentur,
non
imbuerentur
contemptu
Dei,
nec
Calvini
opera
Vol
V.
|