[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


5:209  PSYCHOPANNYCHIA.  stes,  vanitas  vanitatum,  et  omnia  vanitas.  Quid  enim  aliud  agit,  quam  ut  sensum  hominis  vanum,  et  rerum  omnium  incertum  ostendat?  Videt  homo  se  mori  instar  beluariim,  sibi  vitam  et  mortem  cum  illis  esse  communem:  conditionem  igitur  sibi  aequam  cum  illis,  colligit.  Et  quemadmodum  post  mortem  illis  nihil  superest,  ita  sibi  nihil  facit  reliquum.  Haec  mens  hominis,  haec  ratio,  hic  intellectus.  Animalis  enim  homo  non  percipit  ea  quae  sunt  spiritus:  stultitia  est  illi  et  non  potest  intelligere  (1  Cor.  2,  14).  Homo  videt  oculis  carnis,  spectat  mortem  praesentem,  hoc  unum  secum  reputat  de  terra  omnia  orta  esse,  et  in  terram  pariter  reverti:  interim  animae  nulla  ratio.  Atque  id  est  quod  subiicit:  Quis  novit,  an  spiritus  filiorum  Adam  ascendat  sursum?  Quod  si  ad  animam  veniatur,  humana  ratio  tota  in  &e  contracta  nihil  statum  aut  liquidum,  studendo,  meditando,  ratiocinando  comprehendet.  Quum  igitur  Solomon  humani  sensus  vanitatem  ex  eo  ostendat,  quod  in  animi  consideratione  varius  sit  et  suspensus,  minime  errori  eorum  patrocinatur:  sed  fidem  nostram  praeclare  sustinet.  Quod  enim  humanae  mentis  captum  excedit  et  modulos,  hoc  nobis  explicat  Dei  sapientia:  spiritum  scilicet  filiorum  Adam  sursum  ascendere.  Proponam  simile  ex  eodem  scriptore  (Eccl.  9,  1  s.),  quo  duram  istam  cervicem  paulum  illis  inflectam.  Non  intelligit  homo  odium  vel  amorem  Dei  erga  homines,  sed  omnia  servantur  incerta,  eo  quod  universa  aeque  eveniunt  iusto  et  impio,  bono  et  malo,  immolanti  victimas  et  non  immolanti,  etc.  Si  omnia  servantur  incerta  in  futurum:  ergo  fidelis,  cui  omnia  in  bonum  cooperantur,  afflictionem  interpretabitur  esse  Dei  odium?  minime:  fidelibus  enim  dictum  est  (Ioann.  16,  33):  In  mundo  pressuram  habebitis,  in  me  consolationem.  Cui  verbo  dum  incumbunt,  non  modo  infracta  animi  aequitate  perferunt  quidqtiid  evenerit,  sed  etiam  gloriantur  in  tribulationibus,  confitentes  cum  beato  Iob:  Etiamsi  occiderit  nos,  in  ipso  sperabimus  (Iob.  13,  15).  Quomodo  igitur  in  futurum  servantur  incerta  omnia?  Haec  secundum  hominem.  Verumtamen  vanitas  omnis  homo  vivens.  His  subiicit  (Eccl.  9  3  ss.):  Hoc  est  pessimum  quod  vidi  sub  sole,  quia  eadem  cunctis  eveniunt:  unde  et  corda  filiorum  hominum  implentur  malitia  et  contemptu,  in  vita  sua:  et  post  haec,  ad  inferos  deducuntur,  [fol.  31]  Nemo  est  qui  semper  vivat,  et  qui  huius  rei  habeat  fiduciam.  Melior  est  canis  vivus  leone  mortuo.  Viventes  enim  sciunt  se  esse  morituros:  mortui  vero  nihil  noverunt  amplius.  Nec  habent  ultra  mercedem:  quia  oblivioni  tradita  est  memoria  ipsorum,  etc.  Nonne  haec  loquitur  de  eorum  crassitia,  qui  cernunt  tantum  ante  pedes,  nec  futuram  vitam,  nec  resurrectionem  sperantes?  Nam  etsi  verum  esset,  nihil  nos  esse  post  mortem:  superest  tamen  resurrectio,  in  cuius  spem  si  intuerentur,  non  imbuerentur  contemptu  Dei,  nec  Calvini  opera  Vol  V.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci