52:207
207
EPIST.
PAULI
AD
THESSALONICENSES
II
208
Exhortationem
istam
merito
infert
ex
superioribus
:
quia
constantia
nostra
et
perseverandi
virtus
non
alia
re
quam
divinae
gratiae
fiducia
nititur.
Ubi
autem
Deus
ad
salutem,
quasi
porrecta
manu,
nos
vocat,
ubi
se
Christus
fruendum
offert
evangelii
doctrina,
ubi
spiritus
in
sigillum
et
arrham
vitae
aeternae
nobis
datus
est:
etiamsi
coelum
ruat,
non
tamen
nos
animis
labascere
oportet.
Itaque
Paulus
stare
Thessalonicenses
iubet,
non
stantibus
modo
aliis,
sed
magis
robusta
firmitudine:
ut
quum
viderint
fere
omnes
a
fide
excidere
plenaque
confusionis
esse
omnia,
nihilominus
in
statu
maneant.
Et
certe,
sic
nos
adversus
omnia
scandala
munire
debet
Dei
vocatio,
ut
ne
universalis
quidem
mundi
ruina
nostram
firmitudinem
concutiat,
nedum
evertat.
15.
Tenete
institutiones.
Quod
nonnulli
ad
praecepta
externae
politiae
restringunt,
mihi
non
placet:
modum
enim
standi
indicat.
Atqui
ad
inflexibile
robur
instrui,
res
longe
altior
est
externa
disciplina.
Quare
totam
doctrinam
(meo
iudicio)
hoc
nomine
complectitur:
ac
si
diceret,
habere
eos
in
quo
firmi
consistant,
si,
ut
erant
ab
eo
instituti,
pergant
in
sana
doctrina.1)
Non
nego
apte
vocari
TcapaSoaecc,
quae
fovendae
pacis
et
retinendi
ordinis
causa
ah
ecclesiis
statuuntur.
Et
sic
accipi
fateor
quum
de
humanis
traditionibus
agitur,
Matth.
15,
6.
Caeterum
Paulus
capite
proximo
traditionem
ponet
pro
regula
a
se
tradita.
Et
ipsa
verbi
significatio
generalis
est.
Contextus
autem
(ut
dixi)
postulat
ut
hic
sumatur
de
tota
doctrina
in
qua
instituti
fuerant.
De
re
enim
omnium
maxima
agitur,
ut
in
horribili
ecclesiae
concussione
stabilis
maneat
eorum
fides.
Inepti
autem
sunt
papistae
qui
hinc
suas
traditiones
servandas
esse
colligunt.
Sic
quidem
ratiocinantur,
si
Paulo
traditiones
mandare
licuit,
aliis
etiam
doctoribus
licere:
et
si
illas
servari
pium
fuit,
has
quoque
non
minus
servandas
esse.
Verum
ut
illis
concedam,
Paulum
de
praeceptis
ad
externum
ecclesiae
regimen
pertinentibus
loqui:
non
tamen
ab
eo
fabricata,
sed
divinitus
tradita
fuisse
dico.
Testatur
enim
alibi
(1.
Corin.
7,
35),
non
esse
sibi
propositum
conscientiis
laqueum
iniicere:
quemadmodum
nec
illi
nec
apostolis
omnibus
fas
fuit.
Magis
etiamnum
ridiculi
sunt,
dum
foetidam
superstitionum
suarum
colluviem
volunt
hoc
titulo
venditare,
ac
si
paulinae
essent
traditiones.
Sed
valeant
nugae
illae,
quando
sincerum
Pauli
sensum
tenemus.
Et
partim
ex
epistola
iudicium
fieri
potest,
quasnam
traditiones
commendet.
Dicit
enim,
s
i
v
e
per
sermonem:
hoc
est
conciones:
sive
per
epistolam.
Quid
autem
continent
epistolae,
nisi
puram
doctrinane,
quae
totum
papatum,
et
quae-
*)
Scio
rcapaSoaeig
peculiariter
vocari
a
Luca
apostolorum
decreta,
quae
tollendis
dissidiis
facta
fuerant.
|