52:206
lium,
ut
illic
salutis
nostrae
quaeramus
certitudinem:
signa
vel
tesseras
electionis
ponit,
quae
ad
eius
fiduciam
sufficere
nobis
debent.
In
s
a
n
c
t
i
f
i
c
a
t
i
o
n
e
s
p
i
r
i
t
u
s
,
inquit,
et
fide
v
e
r
i
t
a
t
i
s
.
Quod
duobus
modis
exponi
potest,
cum
sanctificatione,
vel,
per
sanctificationem.
Non
tamen
magni
refert
utrumvis
eligas:
quando
certum
est,
nihil
aliud
velle
Paulum,
quam
electioni
subiicere
propiora
signa,
quae
Ulam
per
se
incomprehensibilem
nobis
patefaciunt,
et
cum
ea
individuo
nexu
cohaerent.
Ergo
ut
sciamus
nos
a
Deo
electos
esse,
non
est
quod
sciscitemur
quid
ante
mundi
creationem
decreverit:
sed
in
nobis
reperiemus
legitimam
probationem,
si
nos
spiritu
suo
sanctificaverit,
si
in
fidem
evangelii
sui
illuminaverit.
Nam
et
evangelium
nobis
adoptionis
nostrae
testimonium
est,
et
spiritus
eam
obsignat:
et
qui
aguntur
Dei
spiritu,
filii
Dei
sunt
:
et
qui
fide
Christum
possidet,
is
habet
vitam
aeternam.
Haec
diligenter
notanda
sunt,
ne
praeterita
voluntatis
Dei
revelatione,
in
qua
acquiescere
nos
iubet,
eam
ex
arcano
eius
consilio
eruere
volentes
(a
cuius
inquisitione
nos
submovet)
in
profundum
labyrinthum
nos
ingurgitemu8.
Fide
ergo
evangelii,
et
spiritus
gratia,
qua
regenerati
sumus,
contentos
esse
nos
decet.
Atque
hinc
refellitur
eorum
improbitas
qui
electionem
Dei
praetextum
faciunt
omnis
nequitiae:
quando
Paulus1)
illam
cum
fide
et
regeneratione
sic
coniungit,
ut
non
aliunde
velit
eam
aestimari.
14.
Quo
vocavit
vos.
Idem
repetit,
licet
paulo
aliis
verbis.
Non
enim
vocantur
filii
Dei,
nisi
in
fidem
veritatis.
Sed
hic
Paulus
ostendere
voluit
quam
idoneus
sit
testis
ad
eam
rem
confirmandam,
cuius
minister
fuerat.
Itaque
se
veluti
sponsorem
constituit,
ne
dubitent
Thessalonicenses,
evangelium,
quod
ab
eo
edocti
erant,
salvificam
esse
Dei
vocem,
qua
excitentur
a
morte
et
a
Satanae
tyrannide
asserantur.
Evangelium
appellat
suum,
non
quasi
apud
se
natum:
sed
cuius
illi
mandata
praedicatio
fuerat.
Quod
addit,
in
acquisitionem,
vel
possessionem
gloriae
Christi:
tam
active
quam
passive
capi
potest:
vel
quod
vocati
sint,
ut
semel
communem
possideant
gloriam
cum
Christo:
vel
quod
eos
Christus
acquisierit
in
suam
gloriam.
Atque
ita
altera
erit
confirmationis
ratio,
quod
non
secus
eos
ac
propriam
haereditatem
tuebitur,
et
in
salute
eorum
asserenda
gloriae
suae
vindex
erit.
Qui
posterior
sensus
(meo
iudicio)
melius
convenit.
15.
Itaque,
fratres,
state,
et
tenete
institutiones
quas
didicistis
vel
per
sermonem,
vel
per
epistolam
nostram.
16.
Ipse
vero
Dominus
noster
Iesus
Christus,
et
Deus
ac
pater
noster,
qui
dilexit
nos,
et
dedit
consolationem
aeternam
et
spem
bonam
per
gratiam,
17.
consoletur
corda
vestra,
et
stabiliat
vos
in
omni
opere
et
sermone
bono.
*)
Petrus
|