5:206
Respondeant,
si
volent,
exuberasse,
non
quia
abundantiorem
vitam
dederit,
sed
quia
multa
peccata
deleverit:
quum
unicum
Adae
peccatum
nos
in
ruinam
detraxisset.
Hoc
ego
demum
postulabam.
Deinde,
quum
alibi
tradat,
aculeum
mortis
esse
peccatum
(1
Cor.
15,
56),
quid
habet
mors
quo
nos
pungat,
ubi
aculeus
mortis
retusus,
imo
consumptus
est?
Atqui
nihil
aliud
agit
multis
capitibus
epistolae
ad
Romanos,
quam
ut
plane
declaret,
peccatum
esse
penitus
abolitum,
ne
in
fideles
imperium
suum
exerceat.
Iam
vero
si
virtus
peccati
lex
est
(ibid.):
quum
occidunt
eos
qui
in
Christo
vivunt,
quid
aliud
quam
in
maledictionem
legis
eos
retrahunt,
quae
e
medio
sublata
est?
Quamobrem
confidenter
iactat
apostolus,
nullam
esse
damnationem
iis
qui
sunt
in
Christo
Iesu,
qui
non
secundum
carnem
ambulant,
sed
iuxta
spiritum
(Rom.
8,
1).
Scilicet
in
eos,
quos
apostolus
ab
omni
condemnatione
liberat,
gravissimam
sententiam
pronunciant:
Morte
moriemini.
Ubi
autem
gratia,
si
mors
adhuc
regnat
inter
electos
Dei?
Iam
(ut
ait
apostolus)
peccatum
quidem
regnavit
in
mortem:
gratia
vero
regnat
in
vitam
aeternam
(Rom.
5,
17):
quae
si
peccatum
superat,
nullum
morti
locum
relinquit.
Ergo,
quemadmodum
mors
per
Adam
ingressa
regnavit,
ita
nunc
per
Iesum
Christum
regnat
vita.
Scimus
autem
quod
Christus
excitatus
a
mortuis
iam
non
moritur*
mors
illi
ultra
non
dominabitur
(Rom.
6,
9).
Quod
enim
mortuus
fuit
peccato,
mortuus
fuit
semel:
quod
autem
vivit,
vivit
Deo.
Atque
hic
videre
est,
ut
suum
errorem
euo
ipsi
gladio
confodiant.
Dum
enim
poenam
peccati
mortem
esse
dicunt,
simul
profitentur
hominem,
si
lapsus
non
esset,
futurum
[fol.
28]
fuisse
immortalem.
Nam
et
quod
coepit,
aliquando
non
fuit:
et
quod
poenae
est,
non
est
naturae.
Contra
apostolus,
peccatum
absorberi
a
gratia
clamat
(Rom.
5,
21),
ut
adversus
electos
Dei
agere
amplius
non
possit.
Obtinemus
igitur,
electos
Dei
tales
nunc
esse,
qualis
fuerit
ante
peccatum
Adam."
Et
ut
ille
creatus
est
inexterminabilis,
ita
et
nunc
eos
esse,
qui
per
Christum
in
meliorem
naturam
recreati
sunt.
Neque
obstat
illud
apostoli:
Tunc
fiet
verbum:
absorpta
est
mors
in
victoria
(1
Cor.
15,
54).
Quando
Fieri,
pro
Impleri
dictum,
nemo
infitiari
potest.
Implebitur
enim
in
corpore,
quod
nunc
inchoatum
est
in
anima.
Vel
potius,
in
anima
simul
et
corpore
implebitur,
quod
in
anima
duntaxat
inchoatum
est.
Nam
et
mors
haec
communis,
qua
velut
communi
naturae
necessitate
omnes
defungimur,
magis
est
electis
naturalis
quidam
transitus
ad
summum
gradum
immortalitatis,
quam
aut
malum,
aut
poena:
atque,
ut
ait
Augustinus,
1)
nihil
aliud
quam
carnis
occasus,
qui
1)
De
discrimine
vitae
humanae
et
brut.
c.
43.
|