52:205
205
CAPUT
II.
206
13.
Nos
autem,
debemus.
Nunc
apertius
Thessalonicenses
a
reprobis
segregat,
ne
fides
eorum
futurae
defectionis
metu
titubet.
Quamquam
non
ipsis
tantum
consulere,
sed
etiam
posteris
voluit.
Nec
tantum
illos
confirmat,
ne
in
idem
ferantur
cum
mundo
praecipitium,
sed
hac
comparatione
gratiam
Dei
erga
eos
magis
commendat:
quod
quum
cernant
totum
fere
orbem
quasi
violenta
tempestate
simul
in
mortem
abripi,
ipsi
Dei
manu
in
quieto
et
firmo
vitae
statu
retineantur.
Ita
convenit
Dei
iudicia
in
reprobis
intueri,
ut
nobis
veluti
specula
sint
ad
considerandam
eius
erga
nos
misericordiam.
Sic
enim
statuendum
est,
quod
misere
cum
illis
non
perimus,
nonnisi
singulari
Dei
gratia
fieri.
Hac
ratione
d
i
l
e
c
t
o
s
a
Domino
vocat,
ut
melius
cogitent,
non
alia
se
causa
ab
illa
quasi
universali
mundi
clade
eripi,
nisi
quia
Deus
ilios
gratuito
amavit.
Sic
Moses
Iudaeos
monebat,
Non
ideo
tam
magnifice
extulit
vos
Deus,
quia
sitis
aliis
potentiores,
vel
maiore
numero:
sed
quia
patres
vestros
dilexit.
Deut.
7,
8.
Nam
quum
audimus
amoris
nomen,
protinus
in
mentem
venire
debet
illud
Iohannis:
non
quod
priores
dilexerimus
eum.
In
summa,
duo
hic
agit
Paulus
:
fidem
enim
confirmat,
ne
pii
metu
perculsi
deficiant:
et
eos
ad
gratitudinem
hortatur,
ut
pluris
Dei
erga
se
misericordiam
aestiment.
Elegit
vos.
Causam
exprimit
cur
non
eadem
omnes
ruina
involvat
et
opprimat,
quia
scilicet
quoscunque
elegit
Deus,
in
eos
nihil
potest
Satan
quin
salvi
fiant,
etiamsi
coelum
terrae
misceatur.
Varie
legitur
hic
locus.
Vetus
interpres
reddidit
primitias,
tanquam
graece
esset
anap^v.
Sed
quia
omnes
fere
graeci
codices
habent
an
apx^C,
hanc
potius
lectionem
sequutus
sum.
Si
quis
malit
primitias,
sensus
erit,
fideles
quasi
sepositos
esse
in
sacram
oblationem:
metaphora
a
vetere
legis
ritu
sumpta.
Teneamus
tamen
quod
magis
receptum
est,
nempe
quod
ab
initio
electos
esse
Thessalonicenses
dicat.
Quidam
exponunt,
quod
inter
primos
vocati
fuerant:
sed
hoc
alienum
est
a
sensu
Pauli,
nec
circumstantiae
loci
convenit.
Neque
enim
paucos
tantum,
qui
statim
ab
exordio
evangelii
ad
Christum
adducti
fuerint,
metu
liberat:
sed
haec
consolatio
pertinet
sine
exceptione
ad
omnes
Dei
electos.
Quod
ergo
dicit
ab
i
n
i
t
i
o
,
significat
non
esse
periculum
ne
eorum
salutem,
quae
in
aeterna
Dei
electione
fundata
est,
evertat
quantumvis
turbulenta
rerum
mutatio.
Ac
si
diceret,
utcunque
omnia
misceat
Satan
in
mundo
et
confundat,
salus
vestra
tamen
in
tuto
reposita
est,
priusquam
crearetur
mundus.
Hic
ergo
verus
est
securitatis
portus,
quod
Deus,
qui
pridem
nos
elegit,
ab
omnibus
quae
nobis
impendent
malis
nos
eripiet.
Electi
enim
sumus
in
salutem:
tuti
ergo
erimus
ab
interitu.
Sed
quia
nostrum
non
est
penetrare
in
arcanum
Dei
consi-
|