5:203
PSYCHOPANNYCHIA.
mino
vivus
l)
spiritus
efficitur,
sic
vivificat,
ut
spiritale
corpus
efficiat:
absumens
omnem
corruptionem,
nullam
metuens
separationem.
Denique,
ut
omnia
illis
concedam
de
anima
vivente
(in
quo
nomine,
ut
iam
dixi,
non
haereo)
illa
tamen
sedes
imaginis
Dei
semper
salva
consistit:
sive
animam,
sive
spiritum,
sive
quidvis
aliud
nominent.
Nec
magis
ad
refellendum
difficile
est
quod
ex
tricesimo
septimo
Ezechielis
capite
obiiciunt:
ubi
propheta
quandam
resurrectionis
hypotyposin
faciens,
vocat
spiritum
a
quatuor
ventis,
qui
vitam
inspiret
aridis
ossibus.
Inde
optime
sibi
colligere
videntur,
hominis
animam
nihil
esse
aliud,
quam
vim
facultatemque
motionis
sine
substantia:
quae
vis
in
morte
quidem
evanescat,
in
resurrectione
vero
iterum
recolligatur.
2)
Quasi
vero
mihi
etiam
non
liceat
eodem
modo
colligere,
spiritum
Dei
aut
ventum
aut
evanidam
motionem3)
esse,
quum
in
prima
sua
visione
Ezechiel
ipse
ventum
nominet,
pro
aeterno
Dei
spiritu.
Sed
homini
non
prorsus
stupido
facilis
erit
solutio
huius
nodi,4)
quam
boni
isti
viri,
pro
sua
vel
inscitia,
vel
ruditate,
non
observant.
Utroque
enim
loco
factum
est,
quod
fieri
subinde
solet
a
prophetis:
qui
res
spirituales
ac
humano
sensu
altiores,
corporeis
ac
visibilibus
symbolis
figurant.
Quum
ergo
Ezechiel
expressa
et
quasi
eiconica5)
[fol.
25J
visione
et
spiritum
Dei
et
hominum
spiritus
sub
oculos
quodammodo
repraesentare
vellet,
idque
esset
a
spirituali
natura
alienum:
similitudinem
sumpsit
a
rebus
corporeis,
quae
imaginis
vice
esset.
Obiiciunt
secundo,
animam,
tametsi
immortalitate
donata
esset,
in
peccatum
tamen
prolapsam:
qua
ruina
immortalitatem
suam
obruerit
ac
perdiderit.
Haec
constituta
erat
poena
peccato,
et
denunciata
primis
parentibus:
Morte
moriemini
(Gen.
2,
17).
Et
Paulus
ait,
stipendium
peccati,
mortem
esse
(Hom.
6,
23).
Et
propheta,
animam
quae
peccaverit,
morituram
clamat
(Ezech.
18,
4).
Haec
illi
aut
similia.
Sed
quaero
primum,
annon
etiam
diabolo
redditum
est
idem
peccati
stipendium?
nec
tamen
ille
sic
mortuus
est,
ut
non
semper
vigilet,
ut
non
circumeat,
quaerens
quem
devoret
(1
Petr.
5,
8),
ut
non
operetur
in
filiis
diffidentiae
(Ephes.
2,
2).
Deinde,
an
omnino
aliquis
finis
futurus
est
eius
mortis,
an
non?
Si
enim
nullus
est,
ut
certe
fateri
eos
oportet:
igitur
illi,
quantumlibet
mortui,
ignem
tamen
aeternum
sentient,
et
vermem
qui
non
moritur.
Haec
nobis
clarum
faciunt,
suam
animae
immortalitatem,
quam
asserimus,
quamque
boni
vel
mali
sensu
constare
dicimus,
etiam
tum
1)
Sic
sola
princeps.
Caetrrae:
unus.
2)
colligatur,
1576
seqq.
3)
monitionem,
1576-1611.
4)
Sic
solae
edd.
primariae
(G-.
difficulte).
Iam
apud
Gallasium
legitur:
huiusmodi
et
sic
habent
omnes
recentiores.
5)
1552
et
1563:
?챜conica;
1576
seqq.:
iconica
(Gr.
une
vision
pourtraite
au
vif).
|