50:202
Dei
cum
suis
bonis
omnibus,
mortem
eius
duci
pro
nihilo:
quis
pius
animus
indignatione
non
rumpatur?
avoiijTouc
ergo,
hoc
est
mente
alienatos
pronuntiat,
qui
passi
fuerint
tanto
sacrilegio
se
implicari.
Neque
tantum
quod
se
decipi
passi
fuerint,
eos
arguit,
sed
quadam
veluti
magica
incantatione
deludi:
quod
longe
gravius
est.
Innuit
enim
eorum
lapsum
dementiae
magis
esse
quam
stultitiae.
Quidam
ad
ingenium
gentis
Paulum
respexisse
putant,
quod
e
barbaris
oriundi,
durius
tractandi
essent:
verum
malo
simpliciter
ad
rem
ipsam
referre.
Est
enim
prodigii
simile,
in
tanta
claritate
evangelii
adhuc
diaboli
praestigiis
patere
locum.
Nam
non
ideo
solum
fascinatos
esse
dicit
et
mente
alienatos,
quia
non
obediant
veritati
:
sed
quia
tam
certo,
tam
aperte,
tam
familiariter,
tam
efficaciter
denique
edocti
mox
deficiant.
Erasmus
credendi
verbum
maluit:
quod
etsi
penitus
non
reiicio,
contextui
tamen
aptius
est
quod
reddidi
:
quia
non
accusat
eos
Paulus
quod
initio
evangelium
repudiaverint,
sed
quia
non
perstiterint
in
obedientia,
obiurgat.
Quibus
ante
oculos.
Pertinet
hoc
(quemadmodum
iam
attigi)
ad
culpam
exaggerandam:
nam
quo
notior
nobis
fuit
Christus,
eo
gravius
crimen
est
defectionis.
Dicit
igitur
tantam
fuisse
doctrinae
suae
perspicuitatem,
ut
non
tam
fuerit
nuda
doctrina,
quam
viva
et
expressa
imago
Christi.
Eam
igitur
habuerant
notitiam,
quae
adspectui
conferri
posset.
Dura
est
Augustini
expositio
et
a
mente
Pauli
remota,
qui
praescriptum
dicit
Christum,
quasi
a
possessione
depulsus
foret.
Alii
legunt
proscriptus:
quae
vox
non
male
conveniret,
si
proscribi
accipias
pro
palam
publicari.
Unde
et
7ipOYpa|Jt[xaTa
vocant
Graeci
tabulas
quibus
possessiones
venales
publicantur,
ut
sit
res
exposita
omnium
oculis.
Sed
in
participio
depictus
minus
est
ambiguitatis:
et
meo
iudicio
optime
quadrat.
Nam
ut
ostendat
Paulus
quanta
suae
praedicationis
energia
fuerit,
primum
picturae
ipsam
comparat,
quae
imaginem
Christi
ad
vivum
illis
expresserit:
deinde
hac
similitudine
non
contentus,
subiungit
Christum
fuisse
inter
eos
crucifixum.
Quo
significat,
non
debuisse
plus
affici
praesenti
mortis
Christi
adspectu,
quam
sua
praedicatione.
Nam
quod
aliqui
intelligunt,
Galatas
crucifixisse
rursus
Dominum
et
ludibrio
habuisse,
quum
ab
evangelii
puritate
recesserant:
vel
certe
praebuisse
aurem
et
fidem
accommodasse
impostoribus,
qui
eum
crucifigebant
:
mihi
videtur
coactius.
Retineamus
ergo
sensum
illum,
non
aliter
Pauli
doctrina
edoctos
fuisse
de
Christo,
ac
si
fuisset
illis
ostensus
in
tabula,
imo
inter
ipsos
crucifixus.
Talis
repraesentatio,
nulla
eloquentia,
nullis
rhetorum
coloribus
fieri
potest,
nisi
adsit
illa
spiritus
efficacia,
de
qua
dictum
fuit
in
utraque
ad
Corinthios.
Itaque
qui
rite
evangelii
ministerio
defungi
volent,
discant
non
tantum
loqui
et
declamitare:
sed
etiam
pene-
|