5:202
nihil
mirum,
si
sine
corpore
subsistat,
nec
pereat
instar
brutarum,
quae
nihil
aliud
habent,
quam
sensus
corporeos.
Qua
ratione
non
erubuit
Paulus,
post
ethnicum
illum
poetam,
genus
nos
Dei
appellare
(Act.
17,
28).
Itaque
iam,
ut
volent,
communicent
beluis
animam
viventem
cum
homine,
quum
eadem
prorsus
vita
sit
omnibus,
^quantum
ad
corpus
attinet:
verum
ex
eo
gradum
sibi
facere
non
possunt
ad
confundendam
cum
beluis
hominis
animam.
Neque
mihi
obtrudant
apostoli
verbum,
quod
magis
nobiscum,
quam
contra
nos
pugnat.
Factus
est
primus
Adam
in
animam
viventem,
novissimus
in
spiritum
vivificantem.
Est
enim
antypophora
1)
ad
eorum
quaestionem,
qui
de
resurrectione
persuaderi
non
poterant.
Sic
enim
obiiciebant:
Quomodo
resurgunt
mortui?
Quali
corpore
venient?
Cui
obiectioni
ut
occurrat
apostolus,
sic
eos
aggreditur:
Si
usu
discimus,
semen
quod
vivit,
quod
crescit,
quod
fructum
reddit,
prius
mortuum
esse:
cur
non
instar
seminis
corpus
quod
mortuum
fuerit
resurgere
potest?
Et,
si
nudum
ac
siccum
granum
sementem
[fol.
24]
refert
uberiorem,
postquam
mortuum
fuerit,
virtute
mirabili
quam
illi
Deus
indidit:
cur
non
eadem
Dei
virtute
corpus
suscitabitur
melius
quam
mortuum
fuerat?
Et
ne
adhuc
mireris:
unde
vivit
homo,
nisi
quia
formatus
est
in
animam
viventem?
Haec
tamen
anima,
tametsi
ad
tempus
molem
corporis
agitat
ac
sustinet,
non
tamen
dat
illi
immortalitatem
aut
incorruptionem:
et
quamdiu
etiam
suam
vim
exserit,
non
tamen
per
se
ipsa
sufficit,
sine
adminiculis
cibi,
potus,
somni,
quae
signa
sunt
corruptionis:
nec
constantem
illi
ac
continentem
dat
statum,
quin
aliis
atque
aliis
inclinationibus
subiectum
sit.
Ubi
autem
Christus
nos
secum
assumpserit
in
gloriam,
non
solum
erit
animale
corpus,
ab
anima
vivificatum:
sed
spirituale,
quale
nec
mens
nostra
cogitare,
nec
lingua
exprimere
potest.
Vides
igitur
nos
non
aliud
futuros
in
resurrectione,
sed
tamen
alios:
detur
verbo
venia.2)
Atque
haec
quidem
de
corpore
dicta
sunt,
cui
anima
sub
elementis
huius
mundi
vitam
administrat:
ubi
autem
figura
huius
mundi
praeterierit,
participatio
gloriae
Dei
id
supra
naturam
evehet.
Habemus
verum
ac
germanum
apostoli
sensum.
In
quo
explicando
quum
lapsus
esset
Augustinus
(ut
nunc
isti),
errorem
postea
agnovit,
ac
correxit
inter
suas
retractationes:
3)
et
alibi
etiam
multo
apertius
id
ipsum
tractat.
Ex
quo
loco
pauca
transcribemus.
Anima
in
corpore
animali
vivit
quidem:
sed
non
vivificat
usque
ad
auferendam
corruptionem.
In
corpore
vero
spiritali,
quando
adhaerens
perfecte
Do-
1)
Becentiores
(1576
seqq
)
hoc
vocabulum
rartus
obvium
ignorantes
scripserunt:
antipophora,
quum
emendare
debuissent:
anthypophora.
Gallus
bene
vertit:
Cest
une
response
a
1'obiection.
2)
Sic
loquitur
Tertullianus
et
Augustinus
epist.
3.
ad
Fortunat.
3)
Cap.
10.
Epist.
146.
Consentio.
|