1:202
[CO
1.
202]
illud
magis,
ne
offendiculum
ponatur
fratri,
aut
lapsus
occasio.
Et
multa
in
eum
sensum,
quae
ex
eo
loco
peti
satius
est,
quam
hic
referri.
Summa
est:
ut
nos,
qui
potentes
sumus,
infirmitates
impotentium
sufferamus,
nec
placeamus
nobis
ipsis.
Sed
unusquisque
nostrum
proximo
placeat
in
bonum,
ad
aedificationem.
Alibi
(1
Cor.
8.
10):
sed
videte,
ne
quo
modo
facultas
vestra
offendiculo
sit
iis
qui
infirmi
sunt
;
item
:
omnia
quae
in
macello
venduntur
edite,
nihil
interrogantes
propter
conscientiam;
porro
conscientiam
vestram
dico,
non
alterius.
Denique
tales
estote,
ut
nullum
praebeatis
offendiculum,
neque [p.
414]
Iudaeis
neque
Graecis,
neque
ecclesiae
Dei.
Alio
etiam
loco
:
in
libertatem
vocati
estis
fratres,
tantum
ne
libertatem
vestram
detis
in
occasionem
carni,
sed
per
caritatem
servite
vobis
invicem
(Gal.
5).
Ita
est
sane.
Libertas
nostra
non
adversus
imbecilles
proximos
data
est,
quorum
nos
per
omnia
servos
caritas
statuit;
sed
magis
ut
pacem
cum
Deo
in
animis
nostris
habentes,
pacifice
etiam
inter
homines
vivamus.
Pharisaeorum
autem
offensio
quanti
sit
facienda,
discimus
ex
verbis
Domini,
quibus
iubet
omitti
illos,
quia
caeci
sunt,
duces
caecorum
(Matth.
15).
Admonuerant
discipuli,
eos
sermone
ipsius
offensos
fuisse.
Respondet:
negligendos,
nec
curandam
esse
eorum
offensionem.
Res
tamen
adhuc
incerta
pendet,
nisi
teneamus,
qui
nobis
sint
habendi
infirmi
et
qui
Pharisaei;
quo
discrimine
sublato,
non
video
quis
prorsus
restet
inter
offensiones
libertatis
usus,
qui
nunquam
sine
summo
periculo
foret.
Verum
mihi
clarissime
definiisse
videtur
Paulus,
tum
doctrina
tum
exemplis,
quatenus
vel
moderanda
sit
libertas
nostra,
vel
offendiculis
redimenda.
Timotheum
cum
in
consortium
suum
assumeret,
circumcidit;
Titum,
ut
circumcideret,
adduci
non
potuit
(Act.
16.
Gal.
2).
Diversa
facta,
nulla
consilii
nec
animi
mutatio:
nempe,
in
circumcidendo
Timotheo,
cum
liber
esset
ab
omnibus,
omnibus
semet
ipsum
servum
fecit,
et
factus
est
Iudaeis [p.
415]
quasi
Iudaeus
ut
Iudaeos
[OS
231]
lucrifaceret,
iis
qui
sub
lege
erant,
quasi
esset
sub
lege,
ut
eos
qui
sub
lege
erant
lucrifaceret,
iis
qui
sine
lege
erant,
quasi
esset
sine
lege,
ut
eos
lucrifaceret
qui
erant
sine
lege;
infirmis,
quasi
infirmus,
ut
infirmos
lucrifaceret,
omnibus
omnia,
ut
multos
servaret;
quemadmodum
alibi
scribit
(1
Cor.
9).
Habemus
iustam
libertatis
moderationem,
si
cum
fructu
aliquo
indifferenter
contineri
possit.
Quid
respexerit
cum
Titum
circumcidere
fortiter
abnuit,
ipse
testatur
sic
scribens:
sed
neque
Titus,
qui
mecum
erat,
cum
esset
Graecus,
compulsus
fuit
circumcidi,
propter
obiter
ingressos
falsos
fratres,
qui
subintroierant
ad
explorandum
libertatem
nostram,
quam
habemus
in
Christo
Iesu,
quo
nos
in
servitutem
adigerent;
quibus
ne
ad
tempus
quidem
ces-
|