9:200
pro
rebus
ipsis
subiicere,
in
ipsos
retorqueo.
Si
licebit
pro
typis
et
umbris
res
ipsas
subiicere,
ubi
religio
erit?
quia
iam
non
Christi
sanguis,
sed
corruptibilis
aqua
ablutio
nostra
erit.
Septimum
argumentum
recitant,
quod
ex
Christi
verbis
petenda
sit
declaratio:
ipse
autem
pronunciat
carnem
non
prodesse
quidquam:
unde
sequitur
non
carnalem,
sed
spiritualem
esum
in
coena
ab
ipso
traditum
esse.
Maiorem
recipiunt,
modo
ex
clarioribus
obscuriora
lucem
accipiant.
Iam
ut
dirimatur
haec
controversia,
si
ipsis
credimus,
manendum
est
in
ipsa
coenae
institutione.
Ego
vero
contra
excipio,
quum
coenam
instituit
Dominus,
breviter,
ut
in
foederibus
fieri
solet,
loquutum
esse.
Sexto
autem
capite
Ioannis
copiose
et
ex
professo
disserere
de
mysterio
[pag.
175J
illo
sacrae
coniunctionis,
cuius
speculum
deinde
in
coena
proposuit.
Frustra
nunc
clamitabunt,
veniendum
esse
ad
ipsum
fontem.
Quemadmodum
si
quis
Anabaptista,
Christi
verba
temere
arripiens:
Praedicate
et
baptizate,
qui
crediderit
et
baptizatus
fuerit
(Marc.
16,
IG),
eodem
praetextu
ianuam
praecluderet
cunctis
rationibus.
Quare
iam
nemo
sanae
mentis
dubitaverit,
uter
ad
rem
illustrandam
commodior
sit
locus
et
aptior.
Ubi
ad
minorem
ventum
est,
tergiversando
ostendunt
quam
perplexa
sit
illis
definitio.
Primo
obiiciunt
clara
et
manifesta
esse
verba:
Panis
quem
ego
dabo
caro
mea
est
pro
mundi
vita
(Ioann.
6,
51).
Utinam
ad
effraenem
lacerandae
scripturae
licentiam
minus
essent
assueti.
Ego
vero
non
modo
fateor
quod
postulant,
panem
vere
esse
carnem,
sed
liberalius
etiam
addo
quod
ipsi
per
turpem
iniuriam
omittunt,
hunc
panem
quotidie
dari,
sicuti
caro
semel
in
cruce
pro
salute
mundi
oblata
est.
Neque
enim
supervacua
est
repetitio
verbi
Dabo.
Vere
[pag.
176]
igitur
ac
proprie
caro
Christi
panis
est,
quia
non
de
corruptibili
vel
caduco
alimento,
sed
de
coelesti
illic
agitur.
Subiiciunt
Magdeburgenses
explicate
loqui
Christum
in
his
verbis
:
Nisi
manducaveritis
carnem
filii
hominis,
et
biberitis
eius
sanguinem,
non
habebitis
vitam
in
vobis
(Ibid.
v.
53).
Item:
Caro
mea
vere
est
cibus
et
sanguis
meus
vere
est
potus
(Ibid.
v.
55).
Poterat
sane,
inquiunt,
eadem
opera
dicere:
panis
significat
carnem
meam.
Verum
ne
quis
figuram
aliquam
somniaret,
nude
voluit
loqui,
et
mature
figmentis
occurrere.
Quasi
vero
tunc
visibile
adhibuerit
symbolum,
ac
non
metaphorice
carnem
suam
cibum
vel
panem
dixerit,
quia
non
aliunde
pascantur
in
spiritualem1)
vitam
animae.
Perinde
est
ac
si
quis
rixator,2)
nomen
aquae
apud
Esaiam
et
Ezechielem
arripiens,
neget
in
baptismo
externum
aquae
symbolum
spirituali
lavacro
an-
1)
en
l'esperance
de
la
Tie
eternelle.
2)
niaiseur.
|