5:200
aeternum
contineat,
licet
ex
propheta
discere,
qui
scribit
praeparatam
ab
hesterno
impiis
gehennam
(Ies.
30,33):
quum
sciamus,
ex
Christi
verbis,
praeparatum
ab
aeterno
ignem
diabolo
et
angelis
eius
(Matth.
25,
41).
Vident
hic,
quibus
est
aliquid
iudicii
aut
sanae
mentis,
nihil
futurum
illis
reliquum,
quo
eludant
manifestam
adeo
veritatem.
Est
tamen
adhuc
quiddam
quod
obstrepunt:
sic
promissum
fuisse
paradisum
latroni
eo
die,
quemadmodum
indicta'
mors
primis
parentibus,
quo
die
gustarent
de
arbore
scientiae
boni
et
mali.
Quod
ut
illis
concedamus,
hoc
tamen
extorquebimus,
latronem
eo
die
restitutum
a
miseria,
in
quam
[fol.
22]
inciderat
Adam,
quo
die
legem
sibi
dictam
praevaricatus
fuerat:
fuisse
igitur
redditam
latroni
immortalitatem.
Deinde
quum
de
morte
statim
disseram,
satis
(ni
fallor)
explicabo,
quomodo
eo
die
mortui
fuerint
primi
parentes,
quo
die
se
a
Deo
abalienaverunt.
Nunc
mihi
ad
eos
sermo
convertatur,
qui
bona
pace
conscientiae,
promissorum
Dei
memores,
in
illis
acquiescunt.
Haec
inquam,
fratres,
haec
vobis
fides
non
excutiatur,
etiamsi
omnes
inferorum
portae
insultent,
ubi
Deum
habetis
sponsorem,
qui
veritatem
suam
abnegare
non
potest.
Vox
eius
est
minime
obscura,
ad
ecclesiam
adhuc
in
terris
peregrinantem:
Non
erit
tibi
amplius
sol
ad
lucendum
per
diem,
neque
splendor
lunae
illuminabit
te,
quia
erit
tibi
Dominus
in
lucem
sempiternam
(Ies.
60,
19).
Quod
si
suo
more
ad
ultimam
resurrectionem
nos
trahunt,
promptum
erit
refellere
vanitateml)
ex
singulis
verbis
capitis:
quibus
nunc
Dominus
promittit
suum
Christum,
nunc
gentes
in
fidem
cooptandas,
etc.
Semper
in
memoriam
nobis
redeat
quod
spiritus
docuit
per
os
Davidis:
Iustus
ut
palma
florebit,
sicut
cedrus
in
Libano
multiplicabitur.
Plantati
in
domo
Domini,
in
atriis
Dei
nostri
florebunt,
adhuc
germinabunt,
in
senectute
pingues
et
virides
erunt
(Psal.
92,
13
ss.).
Ne
vos
terreat
quod
omnes
naturae
virtutes
deficere
creduntur:
quum
auditis
senectutem
viridem,
pinguem
et
germinantem.
Haec
vobiscum
reputantes
exemplo
Davidis
occinite
animae
vestrae:
Benedic
anima
mea
Domino,
qui
satiat
bono
os
tuum:
renovabitur,
ut
aquilae,
iuventus
tua
(Psal.
103,
5).
Caetera
Domino
permittite,
qui
custodit
introitum
nostrum,
et
exitum
nostrum,
ex
hoc
nunc,
et
usque
in
saeculum
(Psal.
121,
8).
Hic
est
qui
pluit
imbrem
matutinum
et
serotinum,
super
electos
suos
(Ioel.
2,
23).
De
quo
nobis
dictum
est:
Deus
noster,
Deus
salutis
est:
et
Domini
Dei
egressus
mortis
(Psal.
68,
21).
Hanc
patris
bonitatem
exposuit
nobis
Christus,
quum
dixit:
Pater,
quos
dedisti
mihi,
volo
ut
ubi
ego
sum,
et
1)
Edd.
1576.1611
mendose:
unitatem.
|