39:20
Hoc
versu
fatetur
propheta
iustam
esse
Dei
vindictam,
ubi
populus
e
terra
eiicitur
in
exsilium,
quia
scilicet
terram
ingressus
non
obediverit
voci
Dei.
Ipse
enim
conspectus
terrae
debuerat
populum
subiicere
Deo.
Neque
enim
poterant
comedere
micam
panis,
quin
semper
illis
veniret
in
mentem
unde
alimentum:
quia
scilicet
Deus
expulerat
gentes
e
terra
illa.
Ubi
igitur
satiantur
omni
genere
bonorum,
et
interea
Deum
spernunt,
nulla
potest
obtendi
excusatio,
quia
si
praetextum
ex
ignorantia
captent,
terra
ipsa
semper
fuit
ante
eorum
oculos,
quae
illos
revocaret
ad
Dei
timorem.
Haec
igitur
ratio
est
cur
propheta
haec
simul
contexat,
Israelitas
ingressos
fuisse
terrami
deinde,
non
paruisse
voci
Dei.
Hae
autem
particula
significat
non
errore
fuisse
lapsos,
quia
Deus
satis
apertum
testimonium
voluntatis
suae
ediderat.
Loquutus
quidem
fuerat
Deus,
sed
surdis.
Ergo
hic
propheta
ostendit
non
aliam
peccandi
causam
fuisse
populo,
nisi
quia
contumaciter
respuit
Dei
vocem.
Deinde
adiungit
eodem
sensu,
non
ambulasse
in
lege
eius.
Lex
enim
saepe
confertur
viae.
Nisi
enim
Deus
praescribat
quid
fieri
velit,
et
omnes
vitae
nostrae
actiones
formet
ad
certam
regulam,
perpetuo
errabimus.
Lex
igitur
Dei
merito
dicitur
similis
esse
viae,
quemadmodum
etiam
Moses
ipse
loquitur.
Haec
via
est,
ambulate
in
ea.
Ieremias
ergo
postquam
ostendit
edoctum
fuisse
populum,
adiungit,
'viam
simul
fuisse
ostensam,
ita
ut
sciens
et
volens
erraverit:
quia
non
potuit
deflectere
ad
dextram
vel
sinistram,
quin
legis
doctrina
revocaretur.
Tertio
dicit,
Quaecunque
praecepisti
ut
facerent
non
fecerunt.
Clari
us
eandem
rem
explicat,
et
absque
figura,
quod
scilicet
noluerint
parere
Deo,
quum
tamen
satis
tenerent
quid
rectum
esset.
Lex
enim
non
patiebatur
ipsos
errare:
et
illic
complexus
fuerat
Deus
quidquid
utile
erat
cognitu.
Propheta
igitur
ostendit
populum
nonnisi
pertinacia
deflexisse,
quoniam
sciebat
quid
Deus
exigeret:
quemadmodum
Lacedaemonius
ille
dixit
Athenienses
scire
quid
rectum
esset,
nolle
autem
facere.
Ita
hoc
loco
discernit
propheta
apertam
impietatem,
et
contemptum
populi
ab
ignorantia
et
errore,
neque
simpliciter
intelligit
populum
non
satisfecisse
omnibus
praeceptis.
Et
hunc
etiam
locum
perperam
exponit
Hieronymus.
Dicit
enim
non
stetisse
Israelitas
promissis,
quia
dixerant
se
facturos
quidquid
Deus
mandaret.
Sed
hic
non
una
tantum
in
parte
accusat
eos
propheta,
ac
si
diceret
fuisse
aliquem
defectum,
sed
in
totum
dicit
fuisse
immorigeros,
quia
non
unum
modo
praeceptum
Dei
contempserint,
sed
quasi
ex
professo
abiecerint
totam
legem,
et
nullum
ex
Dei
mandatis
admiserint.
Haec
igitur
negativa
exprimit
populi
defectionem
in
tota
lege,
et
singulis
praeceptis.
Hic
autem
locus
notatu
dignus
est,
quia
consulto
repetit
pro-
|