11:20
sit
munus
quo
vilissimi
homunciones
fungimur,
quos
magnae
ac
graves
curae
teneant
sollicitos
et
valde
perturbent,
quod
tam
rarus
appareat
evangelii
fructus,
tantus
sit
verbi
et
sacramentorum
contemptus,
tanta
fidei
et
caritatis
inopia,
tanta
peccandi
securitas,
nullus
Dei
metus,
nulla
prorsum
religio,
adeo
ut
vereamur
ne
paulatim
labamur
in
atheismum
quendam,
semel
deleta
ex
animis
religione
et
omni
Dei
timore
excusso.
Nam
quid
nobis
accesserit
ex
profligato
papismo,
non
sentimus
aliud
quam
quod
vice
abominandae
illius
sacrificulorum
lanienae
et
sacrorum
exsecrandorum
sacras
habemus
conciones,
ingentem
quidem
et
pretiosissimum
thesaurum,
felicem
commutationem,
nisi
quem
ex
ea
decerpere
fructum
debueramus
defloraret
praeriperetque
nostrorum
hominum
ignavia,
et
religionis
neglectus
tam
impius
et
pertinax,
ut
saepe
soleant
cogitare
hanc
nobis
lucem
adfulsisse
quo
graviores
irato
Domino
poenas
nostrae
impietatis
et
perfidiae
luamus.
Optamus
omnes
quidem
profectum
uberiorem,
maiores
pietatis
auctus
et
incrementa:
sed
nihil
aliud
quam
optamus.
Deploramus
istam
temporum
iniquitatem,
at
interea
nemo
est
nostrum
qui
mederi
tantis
malis
valeat.
Incertus
sum
plane
idne
nostro
contingat
vitio,
an
populi,
an
utriusque,
quod
probabilius
esse
coniicio.
Meditabamur
disciplinam
aliquam
in
ecclesiam,
quae
sic
dissoluta
est,
revocare,
id
enim
necessitas
nos
cogit
facere:
qualem
vero,
nobis
non
satis
constat.
Cuius
ecclesiae
exemplum
nobis
proponamus
imitandum,
non
satis
novimus:
tum
quod
quibus
vivatur
alibi
institutis,
et
qua
disciplina
contineatur
quisque
in
officio,
haud
satis
liquet,
tum
quod
rarissimae
sunt
eae
ecclesiae
in
quibus
non
iisdem
laboretur
morbis
et
iisdem
sit
opus
remediis.
Porro
veterem
disciplinam
restituere
haud
est
in
promptu,
nec
expedit,
partim
quod
non
suis
careat
vitiis,
et
plurima
contineat
quae,
ut
nonnihil
discedunt
ab
apostolorum
puritate,
ita
reduci
citra
conscientiarum
periculum
et
papismi
speciem
atque
suspicionem
non
facile
possunt.
Cupimus
disciplinam,
sed
quoad
eius
fieri
poterit
simplicissimam,
purissimam,
et
nihil
ab
apostolica
variantem
e
viris
vere
apostolicis.
Qua
vero
via
aggrediamur
hoc
negotium,
unde
incipiamus,
quorum
labore,
industria,
fide,
diligentia
et
favore
ad
hanc
rem
utamur,
quid
proponamus
et
deliberemus,
in
tanto
affectuum
aestu,
sinistris
suspicionibus,
religionis
neglectu,
haud
nobis
satis
compertum
est.
Morbos
sentimus
et
cognoscimus,
sed
plus
valet
arte
malum
et
indies
magis
ac
magis
invalescit,
dum
nemo
manum
medicam
admovet,
nemo
occupatur
inquirendis
antidotis,
aut
si
qui
id
dent
operam,
aut
cunctantur
nimium
aut
non
videntur
agere
ea
fide
et
diligentia
quam
res
ipsa
postulat,
atque
ita
semper
in
eodem
haeremus
luto
et
consenescimus,
nihil
veriti
ne
posteris
ecclesiam
relinquamus
omni
|