1:20  [CO  1.  20]  dicerent  conspiratio,  ad  omnia  in  quibus  populus  dicebat,  conspiratio,  hoc  est:  ne  in  populi  conspirationem  et  consensum  una  ipsi  conspirarent,  neve  timorem  eius  timerent  ac  formidarent, [p. 26]  sed  potius  ut  dominum  exercituum  sanctificarent  et  ipse  esset  timor  eorum  et  pavor  eorum.  Nunc  itaque  ut  volent,  et  praeterita  saecula,  et  praesentia  exempla  nobis  obiectent,  si  dominum  exercituum  sanctificaverimus,  non  valde  terrebimur.  Sive  enim  in  similem  impietatem  multa  saecula  consenserint,  fortis  est,  qui  ultionem  in  tertiam  et  quartam  generationem  faciat;  sive  totus  simul  orbis  in  eandem  nequitiam  conspiret,  experimento  docuit  quis  sit  eorum  exitus,  qui  cum  multitudine  delinquunt,  cum  universum  hominum  genus  diluvio  perdidit,  servato  Noah  (Gen.  7.  Hebr.  11)  cum  modica  familia,  qui  per  suam  unius  fidem  totum  orbem  condemnaret.  Denique  prava  consuetudo  non  secus  ac  publica  quaedam  est  pestis,  in  qua  non  minus  pereunt,  qui  in  turba  cadunt.  [OS  31]  Dilemmate  suo  non  adeo  vehementer  nos  premunt,  ut  fateri  adigant:  vel  ecclesiam  fuisse  aliquamdiu  intermortuam,  vel  nunc  cum  ecclesia  nobis  litem  esse.  Vixit  sane  Christi  ecclesia  et  vivet,  quamdiu  Christus [p. 27]  regnabit  ad  dexteram  patris,  cuius  manu  sustinetur,  cuius  praesidio  armatur,  cuius  virtute  roboratur.  Praestabit  enim  ille  indubie  quod  semel  recepit:  se  affuturum  suis,  usque  ad  consummationem  saeculi  (Matth.  ult.).  Adversus  eam  nulla  nunc  nobis  pugna  est,  siquidem  Deum  unum  et  Christum  dominum  uno  consensu  cum  omni  fidelium  populo  colimus  et  adoramus,  qualiter  semper  ab  omnibus  piis  adoratus  est.  Sed  non  parum  a  vero  ipsi  aberrant,  dum  ecclesiam  non  agnoscunt,  nisi  quam  praesenti  oculo  cernant,  et  eam  iis  finibus  circumscribere  conantur,  quibus  minime  inclusa  est.  In  his  cardinibus  controversia  nostra  vertitur:  primum,  quod  ecclesiae  formam  semper  apparere  et  spectabilem  esse  contendunt,  deinde  quod  formam  ipsam  in  sede  Romanae  ecclesiae  et  praesulum  ordine  constituunt.  Nos  contra  asserimus:  et  ecclesiam  nulla  apparente  forma  constare  posse,  nec  formam  externo  illo  splendore,  quem  stulte  admirantur,  sed  longe