52:196
cum
multis
scripturae
locis,
ubi
spiritus
diem
illum
instare
pronuntiat.
Sed
facilis
est
solutio:
instat
enim
Dei
respectu,
apud
quem
mille
anni
sunt
tanquam
dies
unus.
Interea
sic
vult
Dominus
a
nobis
assidue
exspectari,
ut
certum
spatium
minime
praefiniamus.
Vigilate,
inquit:
quia
nescitis
diem
neque
horam.
Falsi
autem
isti
vates
quos
Paulus
refellit,
quum
suspensos
tenere
deberent
hominum
animos,
ne
morae
taedio
fatigarentur,
iubebant
de
brevi
adventu
securos
esse.
3.
Ne
quis
vos
decipiat
ullo
modo:
quia
nisi
prius
venerit
discessio,
et
nisi
revelatus
fuerit
sceleratus
ille,
filius
perditus,
4.
adversarius,
et
qui
se
extollit
adversus
omne
quod
dicitur
Deus
aut
numen:
ita
ut
ipse
in
templo
Dei
tanquam
Deus
sedeat^
ostendens
se
ipsum
quasi
sit
Deus.
3.
Ne
quis
vos.
Ne
sibi
laetum
redemptionis
diem
frustra
tam
brevi
promittant,
triste
illis
vaticinium
proponit
de
futura
ecclesiae
dissipatione.
Eadem
prorsus
haec
concio
est
cum
illa
Christi
qua
usus
est
(Matth.
24,
6)
apud
discipulos,
quum
rogassent
de
fine
saeculi.
Hortatur
enim
ut
se
ad
dura
certamina
comparent.
Et
postquam
de
maximis
et
prius
inauditis
calamitatibus
disseruit,
quibus
prope
in
vastitatem
redigenda
erat
terra,
subiicit,
nondum
esse
finem:
sed
haec
initia
esse
dolorum.
In
hunc
modum
Paulus
diu
militandum
fidelibus
esse
pronuntiat,
antequam
ad
triumphum
veniant.
Est
autem
hic
insignis
locus,
et
apprime
dignus
observatu.
Fuit
haec
gravis
et
periculosa
tentatio,
quae
vel
maxime
cordatos
posset
concutere
ac
deiicere
e
statu:
videre
ecclesiam,
quae
tantis
laboribus
sensim
ac
difficulter
erecta
fuerat,
mediocrem
in
statum
subito
quasi
tempestate
convulsam
ruere.
Praemunit
ergo
Paulus
non
Thessalonicensium
modo,
sed
piorum
omnium
mentes:
ut
quum
ecclesiam
dissipari
contigerit,
non
terreantur
quasi
re
nova,
vel
non
exspectata.
Sed
quia
hunc
locum
varie
torserunt
interpretes,
hoc
primo
agendum
est,
ut
teneamus
genuinam
Pauli
mentem.
Negat
venturum
Christi
diem,
donec
in
apostasiam
prolapsus
fuerit
mundus,
ac
regnum
Antichristi
in
ecclesia
obtinuerit:
nam
quod
de
imperii
Romani
defectione
locum
hunc
exposuerunt,
magis
frivolum
est,
quam
ut
longa
refutatione
opus
habeat.
Ac
miror
tam
multos
scriptores,
doctos
alioqui
et
acutos,
in
re
tam
facili
hallucinatos
esse:
nisi
quod,
quum
errasset
unus,
turmatim
alii
sine
iudicio
sequuti
sunt.
Apostasiam
ergo
vocat
Paulus
perfidam
a
Deo
defectionem:
nec
eam
unius
hominis
vel
paucorum,
sed
quae
longe
lateque
in
maiore
hominum
multitudine
grassetur.
Nam
quum
apostasia
sine
adiectione
nominatur,
non
potest
restringi
ad
paucos.
Iam
non
alii
possunt
intelligi
apostatae,
quam
qui
prius
nomen
|