55:195
195
EPIST.
AD
HEBRAEOS
196
Proinde
ut
hoc
testimonio
iuvetur
papa
cum
suis,
necesse
prius
habebunt
omnes,
probare
se
ex
eorum
esse
numero
qui
pro
salute
nostra
vigilant.
Hoc
si
constet:
nihil
iam
erit
controversiae
quin
reverenter
ab
omnibus
piis
colantur.
Ipsi
enim
vigilant
Quo
plus
oneris
sustinent,
eo
maiori
honore
dignos
significat.
Nam
quo
quisque
plus
laboris
suscipit
nostra
causa,
et
quo
maiori
difficultate
vel
periculo
se
nobis
impendit,
eo
sumus
illi
magis
obstricti.
Talis
autem
episcoporum
est
functio,
ut
summas
in
se
molestias,
praeter
summum
periculum,
comprehendat.
Vix
ergo,
si
grati
esse
volumus,
licebit
quantum
illis
debetur,
rependere.
Praecipue
vero
quum1)
rationem
de
nobis
reddituri
sint
Deo,
indignum
esset
nullam
apud
nos
haberi
eorum
rationem.
Admonet
praeterea,
quanta
in
re
nobis
eorum
opera
prosit.
Nam
si
pretiosa
nobis
est
animarum
nostrarum
salus,
minime
viles
erunt
qui
pro
illa
excubant.
Ideo
autem
nos
dociles
esse
iubet
promptosque
ad
obsequendum,
ut
quod
pro
officii
necessitate
faciunt
pastores,
libenter
quoque
et
alacri
animo
faciant.
Nam
si
restrictum
moestitia
vel
taedio
animum
habeant,
ut
alias
probi
sint
ac
fidi,
reddentur
tamen
pigriores:
quia
una
cum
hilaritate
concidet
in
agendo
vigor.
Ideo
inutile
fore
plebi
denuntiat
apostolus,
si
ingratitudine
sua
pastoribus
dolorem
ac
gemitum
afferat:
ut
significet
nos
sine
propriae
salutis
iactura,
non
fore
pastoribus
molestos
vel
immorigeros.
Quum
vix
decimus
quisque
hoc
cogitet,
hinc
apparet
quantus
vulgo
sit
salutis
neglectus.
Nec
mirum
est
si
tam
pauci
hodie
reperiantur
qui
strenue
pro
ecclesia
Dei
vigilent.
Praeterquam
enim
quod
paucissimi
sunt
similes
Paulo,
qui
os
apertum
habeant
clausis
populi
auribus,
et
constricto
populi
corde,
suum
ipsi
dilatent:
Dominus
etiam
ingratitudinem
vindicat
quae
ubique
fere
invaluit.
Quare
meminerimus
de
nostra
pervicacia
poenas
sumi,
quoties
frigent
in
officio
pastores,
vel
minus
sunt
seduli
quam
expediret.
18.
Confidimus
enim.
Postquam
se
eorum
precibus
commendavit,
ut
eos
ad
precandum
incitet,
praedicat
se
bonam
habere
conscientiam.
Quamvis
enim
totum
mundum
complecti
debeant
preces
nostrae,
sicuti
caritas
ex
qua
manant:
peculiariter
tamen
nos
de
piis
et
sanctis
hominibus
convenit
esse
sollicitos,
quorum
nobis
comperta
est
probitas,
aut
aliae
virtutis
notae.
In
hunc
ergo
finem
conscientiae
suae
integritatem
commemorat,
ut
eos
magis
commoveat
ad
suscipiendam
sui
curam.
Quum
dicit:
Persuasus
sum,
vel
confido,
partim
hoc
modestiae
servit,
partim
fiduciae.
Particula
in
omnibus,
tam
ad
res
quam
ad
homines
referri
potest:
itaque
in
medio
relinquo.
Aliud
argumentum
addit,
ergo.
|