52:195
195
EPIST.
PAULI
AD
THESSALONICENSES
II.
196
postea
non
sine
Satanae
artificio
sparsa
fuerunt.
Nam
ubi
dies
aliquis
propinquus
esse
dicitur,
nisi
statim
adveniat,
ut
impatiens
est
longioris
morae
hominum
natura,
languescunt
animi,
et
languorem
paulo
post
sequitur
desperatio.
Hic
ergo
Satanae
astus
fuit,
quia
spem
resurrectionis
palam
evertere
non
poterat,
ut
eam
furtim
quasi
per
cuniculos
labefactaret,
diem
eius
propinquum
et
mox
futurum
promittere*
Et
postea
non
desiit
varia
machinari,
quibus
resurrectionis
fidem
paulatim
ex
hominum
animis
deleret:
quia
aperte
evellere
non
poterat.
Est
quidem
hoc
speciosum,
diem
nostrae
redemptionis
praefigi,
ideoque
vulgi
plausu
excipitur:
sicuti
videmus
Lactantii
et
Chiliastarum
deliria
multum
olim
placuisse.
Atqui
non
alio
tendebant,
quam
ad
diruendam
spem
resurrectionis.
Non
fuit
hoc
Lactantii
consilium,
sed
abusus
est
pro
sua
vafritie
Satan
eius
et
similium
curiositate,
ut
nihil
in
religione
certum
aut
fixum
relinqueret.
Et
hodie
quoque
eundem
movere
lapidem
non
cessat.
Nunc
videmus
quam
necessaria
fuerit
Pauli
admonitio:
quoniam
alioqui
specioso
praetextu
subversa
fuisset
tota
religio
apud
Thessalonicenses.
2.
Ne
cito
dimoveamini
a
mente
neque
turbemini.
Mentem
vocat
compositam
fidem
quae
in
sana
doctrina
acquiescit.
Illo
autem
figmento,
quod
repudiat,
quasi
in
ecstasin
rapti
fuissent.
Et
tres
imposturae
species
notat,
a
quibus
cavere
debeant:
spiritum,
sermonem,
et
supposititiam
epistolam.
Spiritus
nomine
fictas
prophetias
intelligit:
ac
modum
illum
loquendi
inter
pios
tritum
fuisse
apparet,
ut
vaticiniis
imponerent
nomen
spiritus,
honoris
causa.
Nam
ut
iustam
habeant
autoritatem
prophetiae,
in
spiritum
Dei
potius
quam
in
homines
respicere
convenit.
Verum
ut
mos
diaboli
est
se
transfigurare
in
angelum
lucis,
hunc
titulum
furati
sunt
impostores,
ut
fucum
simplicibus
facerent.
Quam
quam
autem
hanc
larvam
Paulus
illis
detrahere
poterat,
tamen
per
concessionem
sic
loqui
maluit.
Ac
si
diceret:
Utcunque
spiritum
revelationis
obtendant,
ne
credite.
Quemadmodum
et
Iohannes
(1.
Ep.
4,
1),
Probate,
inquit,
spiritus
numquid
ex
Deo
sint.
Sermo
doctrinam
quamlibet
(meo
iudicio)
comprehendit:
dum
rationibus,
vel
coniecturis,
vel
aliis
coloribus
insistunt
falsi
doctores,
ut
sua
commenta
persuadeant.
Quod
addit
de
epistola,
testimonio
est,
veterem
fuisse,
hanc
impudentiam,
aliena
nomina
supponendi.
Quo
magis
admiranda
est
Dei
erga
nos
misericordia,
quod,
quum
vivo
adhuc
et
vidente
Paulo
falso
eius
nomen
in
scriptis
adulterinis
praetenderent,
integra
eius
scripta
ad
nostram
usque
aetatem
servata
sunt.
Certe
neque
fortuito,
neque
hominum
industria
fieri
hoc
poterat:
nisi
Deus
ipse
virtute
sua
Satanam
et
omnes
eius
ministros
compescuisset.
Quasi
instet
dies
Christi.
Videtur
hoc
pugnare
|