51:195
195
EPIST.
PAULI
AD
EPHESIOS
196
que
non
Me
quaerenda
est
scrupulose
literalis
psalmi
expositio,
quum
tantum
ad
prophetae
verba
alludat
Paulus,
qualiter
etiam
locum
Mosis
ad
suum
institutum
deflectat^
Hom.
cap.
10,
6.
Praeterquam
autem
quod
nihil
nisi
proprie
et
convenienter
accommodat
Paulus
ad
Christi
personam:
clausula
psalmi
satis
demonstrat,
ad
eius
regnum
pertinere
quae
illic
canuntur.
Yaticinium
enim
apertum
continet
de
gentium
vocatione,
ut
alia
taceam.
In
inferiores
partes.
Hoc
vero
inepte
torquent
quidam
vel
ad
lymbum,
vel
ad
inferos,
quum
de
praesentis
tantum
vitae
conditione
agat
Paulus.
Et
argumentum,
quod
sumunt
ex
gradu
comparativo,
nimis
infirmum
est.
Comparatur
enim
non
una
pars
terrae
cum
altera,
sed
tota
terra
cum
coelo:
ac
si
diceret,
ex
sede
tam
excelsa,
in
hoc
nostrum
profundum
barathrum
descendisse.
10.
Super
omnes
coelos.
Perinde
est
ac
si
diceret
extra
mundum
hunc
creatum.
Nam
quum
dicitur
Christus
in
coelo
esse,
non
sic
accipere
debemus
quasi
resideat
inter
sphaeras,
ut
stellas
numeret:
sed
illic
coelum
significat
locum
sphaeris
omnibus
superiorem,
qui
post
resurrectionem
filio
Dei
est
destinatus.
Non
quod
proprie
locus
sit
extra
mundum:
sed
quia
de
regno
Dei
loqui,
nisi
more
nostro,
non
possumus.
Qui
autem
inde
colligunt,
Christum
locorum
intervallo
non
distare
a
nobis,
eo
quod
idem
valeant
eminentia
supra
omnes
coelos
et
adscensus
in
coelum:
non
animadvertunt
quum
supra
coelos,
vel
in
coelis
locatur,
excludi
quidquid
est
circumferentiae
sub
sole
et
stellis,
adeoque
sub
tota
visibilis
mundi
machina.
Ut
impleret
omnia.
Quoniam
implere
saepe
perficere
significat,
posset
hic
quoque
sic
accipi.
Nam
suo
in
coelum
adscensu
Christus
possessionem
adiit
datae
sibi
a
patre
dominationis,
ut
omnia
regat
sua
virtute
et
moderetur.
Elegantior
tamen,
meo
iudicio,
erit
sensus,
si
duo
in
speciem
contraria
iungantur,
quae
tamen
re
ipsa
inter
se
congruant.
Nam
quum
audimus
adscensum
Christi,
protinus
nobis
in
mentem
venit,
eum
procul
a
nobis
remotum
esse:
et
est
etiam
sane,
quoad
corpus
et
humanam
praesentiam.
Paulus
autem
admonet,
ita
subductum
fuisse
a
nobis
corporali
praesentia,
ut
omnia
tamen
impleat,
nempe
spiritus
sui
virtute.
Nam
quacunque
patet
Dei
dextera,
quae
coelum
et
terram
complectitur,
diffusa
est
spiritualis
Christi
praesentia:
et
ipse
immensa
virtute
sua
adest,
utcunque
corpus
coelo
contineri
oporteat,
secundum
Petri
sententiam
(Act.
3,
21).
Videmus
ut
allusio
ad
speciem
repugnantiae
non
parvam
addat
gratiam.
Adscendit,
sed
ut
coelum
et
terram
impleret,
qui
ante
exiguo
spatio
continebatur.
Sed
annon
prius
implebat?
Certe
sua
divinitate,
fateor
:
sed
virtutem
sui
spiritus
non
ita
exserebat,
nec
in
ea
suam
praesentiam
exhibebat,
sicut
adita
regni
sui
possessione,
Iohan.
|