55:194
nunc
non
supervacua
modo,
sed
noxia
esse
appareat,
quando
a
vera
sacrificandi
regula
nos
abstrahunt.
Summa
haec
est,
si
Deo
sacrificare
libeat,
ipsum
esse
invocandum,
et
cum
gratiarum
actione
praedicandam
esse
eius
bonitatem,
deinde
fratribus
nostris
benefaciendum
esse:
haec
esse
vera
sacrificia
in
quibus
occupari
veros
Christianos
deceat:
aliis
iam
non
esse
tempus
vel
locum.
Et
quum
dicit,
talibus
delectatur
Deus,
subest
tacita
antithesis,
quod
nunc
vetera
illa
quae
mandaverat
usque
ad
legis
abrogationem,
amplius
non
postulet.
Caeterum
huic
doctrinae
annexa
est
exhortatio,
quae
vehementer
stimulare
nos
debet
ad
exercendam
erga
proximos
beneficentiam.
Neque
enim
haec
vulgaris
est
dignatio,
quod
quae
hominibus
impendimus,
Deus
in
sacrificiis
sibi
oblatis
deputat:
et
quod
nostra
officia,
quae
nullius
erant
pretii,
tantopere
ornat
ut
sacra
esse
pronuntiet.
Quare
ubi
inter
nos
caritas
non
viget,
non
homines
tantum
fraudamus
iure
suo,
sed
Deum
ipsum,
qui
solenni
elogio
sibi
dicaverat
quidquid
iubebat
hominibus
impendi.
Communicationis
nomen
latius
patet
quam
Beneficentiae.
Omnia
enim
officia
complectitur
quibus
se
mutuo
iuvant
homines:
atque
haec
vera
est
caritatis
nota,
quum
inter
se
communicant
qui
Dei
spiritu
simul
sunt
coniuncti.
17.
Parete.
Non
dubito
quin
de
pastoribus
loquatur
et
reliquis
ecclesiae
gubernatoribus.
Nam
neque
tunc
christiani
magistratus
erant:
et
quod
v
i
g
i
l
a
r
e
eos
dicit
pro
animabus,
ad
spirituale
regimen
proprie
pertinet.
Primo
obedientiam,
deinde
honorem
illis
deferri
iubet.
Haec
duo
necessario
requiruntur,
ut
plebs
fidem
ao
simul
reverentiam
pastoribus
habeat.
Sed
notandum
est
simul,
apostolum
de
iis
tantum
agere
qui
munus
suum
fideliter
exercent.
Nam
qui
nihil
habent
praeter
titulum,
imo
qui
pastorum
titulo
abutuntur
ad
perdendam
ecclesiam,
parum
reverentiae
merentur,
et
aliquanto
minus
fidei.
Et
hoc
etiam
diserte
exprimit
apostolus,
quum
dicit
eos
pro
animabus
vigilare:
quod
non
pertinet
nisi
ad
eos
qui
vere
praesunt,
ac
re
ipsa
sunt
quod
vocantur.
Bis
igitur
stulti
papistae,
qui
sui
idoli
tyrannidem
hinc
stabiliunt.
Iubet
spiritus,
piorum
ao
fidelium
episcoporum
doctrinam
obedienter
amplecti,
sanisque
consiliis
obtemperare.
Iubet
etiam
honore
illos
prosequi.
Quid
hoc
episcoporum
larvis
suffragatur?
Atqui
non
modo
tales
sunt
omnes
qui
sub
papatu
vocantur
episcopi,
sed
truculenti
animarum
carnifices,
atque
immanes
lupi.
Terum
ut
taceam
quales
sint,
hoc
tantum
in
prae*
sentia
dico,
dum
pastoribus
nostris
iubemur
subesse,
sedulo
ac
prudenter
esse
distinguendum
quinam
sint
veri
ac
fidi
praefecti:
quia
si
quibuslibet
hunc
honorem
promiscue
deferimus,
primum
iniuria
bonis
fiet,
deinde
non
valebit
ratio
quae
hic
additur,
ideo
honore
esse
dignos,
quia
pro
animabus
vigilant.
13
|