52:194  bilis  Dei  bonitas,  quod  gloriam  suam  in  nobis,  qui  cooperti  sumus  ignominia,  vult  esse  conspicuam.  Sed  duplex  hoc  miraculum  est,  quod  deinde  sua  nos  gloria  irradiat,  ac  si  mutuas  vices  referret.  Ideo  addit,  secundum  gratiam  Dei  et  Christi.  Nihil  enim  hic  nostrum,  tam  in  ipsa  actione  quam  in  effectu  vel  fructu.  Solo  enim  spiritus  sancti  ductu  vita  nostra  componitur  in  Dei  gloriam.  Et  quod  tantus  inde  fructus  provenit,  hoc  ingenti  Dei  misericordiae  acceptum  ferre  convenit.  Interea  nisi  sumus  plus  quam  stupidi,  toto  studio  ad  provehendam  Christi  gloriam  nos  eniti  par  est,  quae  cum  nostra  coniuncta  est.  Quo  sensu  communem  faciat  Dei  et  Christi  gloriam,  nunc  dicere  supersedeo,  quia  alibi  dictum  est.  CAPUT  IL  1.  Rogo  autem  vos,  fratres,  per  adventum  Domini  nostri  Iesu  Christi,  et  nostri  in  ipsum  aggregationem,  2.  ne  cito  dimoveamini  a  mente,  neque  turbemini  vel  per  spiritum,  vel  per  sermonem,  vel  per  epistolam^  tanquam  a  nobis  scriptam,  quasi  instet  dies  Christi.  1.  Bogo  autem.  Quamquam  legi  potest,  de  adventu,  ut  in  margine  annotavi:  melius  tamen  quadrat  obsecratio,  quae  ex  re  praesenti  sumpta  est.  Quemadmodum  in  priore  ad  Corinthios  (15,  31),  ubi  de  spe  resurrectionis  disserit,  iusiurandum  usurpat  per  illam  gloriam  quae  speranda  est  fidelibus.  Atque  hoc  multo  plus  habet  efficaciae,  quum  fideles  per  Christi  adventum  adiurat,  ne  eius  diem  temere  adesse  credant.  Simul  enim  admonet  de  eo  nonnisi  religiose  et  sobrie  esse  cogitandum.  Obtestatio  enim  per  eas  res  fieri  solet  quae  reverentiam  apud  nos  habent.  Sensus  ergo  est:  Sicuti  res  vobis  pretiosa  est  Christi  adventus,  quo  nos  simul  ad  se  colliget,  et  re  ipsa  perficiet  corporis  unitatem,  quam  ex  parte  adhuc  fide  colimus:  ita  per  eum  vos  obsecro,  ne  creduli  nimium  sitis  si  quis  quocunque  colore  diem  eius  instare  affirmet.  Quia  nonnihil  attigerat  priore  epistola  de  resurrectione:  fieri  potest  ut  leves  quidam  et  fanatici  homines  occasionem  inde  arripuerint  propinquum  et  certum  diem  statuendi.  Neque  enim  verisimile  est,  prius  exortum  fuisse  hunc  errorem  apud  Thessalonicenses.  Nam  reversus  illuc  Timotheus  Paulum  certiorem  fecerat  de  toto  eorum  statu  :  atque,  ut  homo  prudens  et  exercitatus,  nihil  omiserat  quod  ad  rem  faceret  Paulus  autem,  si  admonitus  fuisset,  tacere  non  poterat  de  re  tam  seria.  Ita  existimo,  quum  lecta  esset  Pauli  epistola,  ubi  continebatur  viva  resurrectionis  descriptio,  coepisse  curiosos  homines  de  tempore  intempestive  philosophari.  Fuit  autem  prorsus  hoc  exitiale  commentum;  sicut  et  alia  eius  generis,  quae  13*