55:193  193  CAPUT  XIII.  194  Christianis  nulla  supersint  sacrificia.  Nam  hoc  absurdum  foret,  quum  instituta  fuerint  ad  professionem  divini  cultus.  Mature  itaque  apostolus  occurrit,  ac  dicit  aliam  sacrificandi  formam  nobis  relictam  esse,  quae  Deo  non  minus  placeat:  nempe  ut  illi  vitulos  labiorum  offeramus,  quemadmodum  loquitur  Oseas  propheta  (14,  3).  Porro  sacrificium  laudis  non  tantum  peraeque  gratum  esse  Deo,  sed  pluris  etiam  quam  omnia  externa,  quorum  usus  fuit  sub  lege,  satis  aperte  ex  Psalmo  50  constat.  Nam  Deus  illa  omnia  repudians  tanquam  nihili,  sibi  laudis  sacrificium  offerri  iubet.  Videmus  ergo,  hunc  praestantissimum  esse  Dei  cultum,  et  qui  merito  aliis  quibuslibet  exercitiis  praeferendus  sit,  quum  Dei  bonitatem  gratiarum  actione  celebramus.  Hic,  inquam,  sacrificandi  ritus  est,  quem  Dominus  hodie  nobis  commendat.  Quamquam  non  dubium  est  quin  tota  nominis  Dei  invocatio  hic  notetur  sub  una  parte.  Neque  enim  gratias  illi  agere  possumus,  nisi  ab  eo  exauditi.  Nihil  autem  impetrat,  nisi  qui  precatur.  In  summa,  significat  sine  brutis  animalibus  nos  habere  quod  offeramus  Deo,  et  eum  hoc  modo  rite  ac  perfecte  a  nobis  coli.  Caeterum  ut  apostoli  consilium  est  docere  qualis  sit  sub  novo  testamento  legitima  colendi  Dei  forma,  sic  obiter  admonet,  non  posse  a  nobis  pure  invocari  Deum,  et  celebrari  eius  nomen,  nisi  per  mediatorem  Christum.  Ille  enim  solus  est  qui  labia  nostra,  quae  alioqui  polluta  sunt,  ad  canendas  Deo  laudes  sanctificat  :  qui  precibus  nostris  dat  aditum  :  qui  denique  sacerdotis  munus  peragit,  ut  se  in  conspectum  Dei  sistat  nostro  nomine.  16.  Beneficentiae  autem  et  communicationis  ne  sitis  immemores.  Talibus  enim  hostiis  delectatur  Deus.  17.  Par  ete  praefectis  vestris,  ac  deferte.  Ipsi  enim  vigilant  pro  animabus  vestris,  tanquam  rationem  reddituri:  ut  cum  gaudio  hoc  faciant,  et  non  gementes.  Id  enim  vobis  non  expedit.  18.  Orate  pro  nobis.  Confidimus  enim  quod  bonam  habemus  conscientiam,  cupientes  in  omnibus  honeste  versari.  19.  Magis  autem  vos  hortor  ut  id  faciatis^  quo  celerius  vobis  restituar.  16.  Beneficentiae.  Hic  alteram  quoque  rite  atque  ordine  sacrificandi  rationem  ostendit:  nempe  quod  omnia  caritatis  officia,  totidem  sint  hostiae.  Quo  significat,  stulte  ac  perperam  cupidos  esse  qui  sibi  aliquid  deesse  putant,  nisi  pecudes  Deo  secundum  legem  offerant,  quum  tam  uberem  ac  multiplicem  sacrificandi  materiam  nobis  Deus  suppeditet.  Tametsi  enim  nihil  habere  a  nobis  commodi  potest,  tamen  nominis  sui  invocationem  in  sacrificium  deputat:  et  quidem  sic  praecipuum,  ut  unum  pro  omnibus  sufficiat.  Deinde  quidquid  in  homines  beneficiorum  conferimus,  sibi  ipsi  fert  impensum,  et  sacrificii  etiam  nomine  dignatur,  ut  legis  rudimenta  Calvini  opera.  Vol.  LV.